رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
آن شمع سرگرفته دگر چهره برفروخت
وین پیر سالخورده جوانی ز سر گرفت
«حافظ»
(مُ قَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) تقلیدکننده.
(مُ لِ) [ ع. مقله ] (اِ.) سیاهی چشم. ج. مقل.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) برگردانیده شده، وارونه شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) از بیخ برکنده شده.
(مُ مِ) [ ع. ] (ص.) مهتابی، شب مهتابی.
(مِ نَ) [ ع. ] (اِ.) جماعتی سوار که به طمع غارت همراه لشکر شوند. ج. مقانب.
(مُ نِ) [ ع. ] (اِفا. ص.) صیدکننده، صیاد.
(مُ قَ طَ) [ ع. ] (اِمف. ص.)
۱- کامل شده.
۲- تمام بنا شده.
۳- طاق زده شده. مقنع (مُ نِ) [ ع. ] (اِفا.) قانع کننده.
(مُ قَ نَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- کسی که سر و صورت خودرا پوشانیده.
۲- مردی که کلاه خود بر سر نهاده.
(مِ یا مَ نَ عَ) [ ع. مقنعه ] (اِ.) روسری.
(مُ قَ نِّ) [ ع. ] (اِفا.) قانونگزار.
(مُ قَ نّ) [ ع. ] (اِفا.) چاه کن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شکست خورده، غلبه شده.
(مُ قَ وّ) [ ع. ] (اِ.) نوعی کاغذ ضخیم که از آن برای ساختن جلد کتاب یا چیزهای دیگر استفاده می‌کنند.
(مِ) [ ع. ] (ص.) نیکو سخن، خوش بیان.
(مِ وَ) [ ع. ] (اِ.) افسار، مهار. ج. مقاود.
(مُ قَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) خمیده، قوس دار.
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) گفته شده.
۲- (اِ.) گفتار.
۳- محمول.
(مَ لِ) [ ع. مقوله ] (اِمف.) گفتار. ج. مقولات.
(مُ قَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آن که کجی چیزی را راست کند.
۲- ارزیاب، قیمت کننده.
