رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
مرغ دل باز هوادار کمان ابرویست
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد
«حافظ»
(مُ قَ دَّ) [ ع. ] (ص.)
۱- پاک و پاکیزه.
۲- شایسته پرستش و احترام.
۳- دارای کیفیت آسمانی.
۴- بسیار با ارزش و گرامی.
(مَ دَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) جای قدم نهادن.
۲- (مص ل.) از سفر یا از جایی بازآمدن.
(مُ دِ) [ ع. ] (اِفا.) اقدام کننده.
(مُ قَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.) پیش رفته، پیش - افتاده.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) ترجیح دادن، برگزیدن.
(~.) [ ع. ] (اِمف.) جِ مقدمه ؛ اموری که برای شروع در امری لازم است.
(مُ قَ دَّ مِ) [ ع. مقدمه ] (اِ.)
۱- اول چیزی.
۲- قسمت جلوی لشکر.
۳- حادثه، واقعه.
۴- آغاز، شروع کار.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.) ذکر مقدمه برای مطلبی یا انجام کاری.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) قدرت داده شده، توانا شده بر چیزی، ممکن، شدنی.
(مَ قَ رّ) [ ع. ] (اِ.) آرامگاه، جای قرار.
(مُ قِ رّ) [ ع. ] (اِفا.) اعتراف کننده، اقرار - کننده.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) قیچی.
(مُ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) نزدیک شونده.
(مُ قَ رَّ) [ ع. ] (اِمف.) نزدیک شده.
(مُ قَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) تولید جراحت کننده.
(مُ قَ رَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- ثابت و برقرار شده.
۲- تقریر شده.
(مُ قَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- قراردهنده، تعیین کننده.
۲- تقریرکننده، بیان کننده.
۳- کسی که درس استاد را برای دانشجویان تقریر و شرح کند، دانشیار.
(مُ قَ رَّ) [ ع. ] (اِ.) امور و قواعدی که باید مراعات شوند.
(~.) [ ع - فا. ] (ص مر.) کسی که به اجرای مقررات سخت پایبند است.
(مُ قَ رَّ) [ ع - فا. ] (اِ.) ماهیانه، حقوق، مستمری.
