روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش
وین زهد خشک را به می خوشگوار بخش
«حافظ»
(دَ) (مص م.) به جوش آوردن هر مایع به وسیله حرارت.
(دِ) (ص مف.) گیاهی دارویی که آن را در آب جوشانیده سپس آب آن را صاف کرده برای معالجه به کار برند.
(دَ) (مص م.) نک جوشاندن.
(اِمص.) جوشیدن (مایعات)، جوشش.
(ش) (اِمص.)
۱- عمل جوشیدن.
۲- خونگرمی، مهربانی.
۳- سازش، همدمی.
(جُ شَ) [ ع. ] (اِ.) زره، لباس ویژه جنگ.
(~. وَ) [ ع - فا. ] (اِ. ص.) جوشن دار، دارای جوشن.
(حامص.) جوش دادن قطعات فلزی، لحیم کاری.
(ص.)عصبانی، کسی که زود خشمگی ن می‌شود.
(دَ) (مص ل.)
۱- به جوشش آمدن.
۲- فوران کردن آب از زمین.
(دِ. مَ) (ص مر.)
۱- خشمناک.
۲- هوشیار.
[ ع. ] (اِ.) گرسنگی.
(جُ) [ ع. ] (ص.) گرسنه.
(اِ.)
۱- چوبی که روی گردن جفت گاو می‌گذاشتند و گاوآهن را بدان می‌بستند تا زمین را شیار زده و شخم کنند.
۲- جوی آب.
(جَ غَ) (اِ.) هاون سنگی.
(جُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) فراخ شدن.
۲- (اِ.) شکم و داخل هر چیزی.۳ - زمین فراخ و وسیع.
[ تر. ]
۱- (اِ.) گروه.
۲- (ص.) بسیار کثیر.
(قِ) [ تر. ] (اِ.) دسته، گروه.
(جُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) تاختن، تاخت زدن.
۲- (اِمص.) تاخت و تاز.
(جُ)
۱- (ص.) بافنده، نساج.
۲- (اِ.) عنکبوت.
