روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
در نظر واکردنی طی شد بساط زندگی
چون شرر در نقطهٔ آغاز بود انجام ما
«صائب تبریزی»
(جُ وِ) [ ع. جزوه ] (اِ.)
۱- دسته‌ای از کاغذ چاپ شده یا با دست نوشته شده.
۲- بخشی از کتاب.
۳- دفترچه.
(جَ رِ) [ ع. جزیره ] (اِ.) آبخوست ؛ قطعه زمینی که گرداگرد آن را آب فرا گرفته باشد. ج. جزایر.
(جَ) [ ع. ] (ص.)
۱- بسیار، فراوان.
۲- استوار، محکم.
(جِ یِ) [ معر. ] (اِ.) خراجی که اهل کتاب سالانه به دولت اسلامی می‌پرداختند.
(جَ) [ ع. ] (مص م.)مس کردن، برماسیدن.
(جَ) (اِ.) زعفران.
(جَ رَ) [ ع. جساره ] (مص ل.) دلیر شدن، گستاخی کردن.
(جَ مَ) [ ع. جسامه ] (مص ل.) تنومند شدن، تناور گردیدن.
(جَ تُ) (اِمص.) پرش.
(جُ) (اِمص.) بحث.
(جُ تِ) (اِمص.) = جست وجوی:
۱- طلب.
۲- کوشش برای یافتن چیزی.
(جُ تَ) (مص م.)
۱- طلب کردن.
۲- جستجو کردن.
۳- یافتن.
(جَ تَ) (مص م.)
۱- پریدن، جهیدن.
۲- گریختن.
۳- خلاص شدن.
(جَ تِ)(ص مف.)
۱- طلب شده.
۲- یافته.
(جَ تِ. جَ تِ) (ق.) اندک اندک، تدریجاً.
(~. گُ تِ) (ق.)
۱- گه گاه، به ندرت.
۲- کم و بیش.
(جَ سَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کالبد، بدن.
۲- در فارسی: جسم انسان مرده. ج. اجساد.
(جِ) [ ع. ] (اِ.) پل.
(جِ) [ ع. ] (اِ.) بدن.
(~.) [ ع. ] (ص نسب.) منسوب به جسم، جسمی. مق روحانی.
