روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
«حافظ»
(ص فا.) فراخ، وسیع.
(دِّ) [ ع. ] (اِ.) شاهراه، راه بزرگ. ؛~صاف کن کنایه از: آن که وسیله پیشرفت یا پیروزی دیگران را فراهم می‌کند.
۱ - (ص.)افسونگر.
۲- (اِ.)سحر، ساحری.
۳- (کن.) چشم معشوق.
۴- دلفریب.
۵- محیل، مکار.
(جَ بَ) (اِمر.) (عا.)
۱- سحر، جادو.
۲- عنوانی تحقیرآمیز برای جادو.
(گَ) (ص فا.) ساحر، افسونگر.
(~.) (حامص.) سحر.
۱ - (حامص.) سحر، ساحری.
۲- (ص.) عجیب، شگفت آور.
[ ع. ] (اِ.) زعفران.
(ذِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- جذب کننده.
۲- رباینده.
(ذِ بِ) [ ع. جاذبه ] (اِفا.) نیرویی که اجسام را به طرف خود می‌کشد.
(ذِ یَّ) [ ع. ] (مص جع.) کشندگی، دلربایی.
(اِ.) فریاد، بانگ.
[ ع. جاری ] (ص.) آب روان یا هر مایع که روان باشد، جاری.
[ ع. ] (اِ.)
۱- همسایه.
۲- شریک.
[ هند. ] (اِ.) چلچراغ.
(رّ) [ ع. ] (اِفا.) جر دهنده، حرفی که مدخول خود را جر دهد. مدخول را مجرور گویند و مجموع را جار و مجرور.
(زَ دَ) (مص ل.) خبری را با صدای بلند در کوچه و خیابان به اطلاع مردم رساندن.
(رُ جَ. کَ دَ) (مص ل.) هیاهو کردن.
(کَ یا کِ دَ) (مص ل.) فریاد زدن.
(بُ) [ تر. ] (اِمر.) طلب و وعده.
