روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
از رخنهٔ دل است، رهی گر به دوست هست
زین راه اختیار سفر می‌کنیم ما
«صائب تبریزی»
(ثَ) [ ع. ] (اِ.) برف.
(ثَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- رخنه کردن.
۲- شکستن.
(ثُ مَ) [ ع. ] (اِ.) سوراخ، رخنه، ترک.
(ثُ لَّ) [ ع. ] (اِ.) گروه مردم، جمعیت.
(ثِ) [ ع. ] (اِ.) جِ ثمر، ثمره ؛ میوه‌ها.
(ثَ) [ ع. ] (اِ.) هشت.
(ثَ) [ ع. ] (اِ.) هشتاد.
(ثَ) [ ع. ] (اِ.) هشت.
(ثَ) [ ع. ] (اِ.) هشتاد.
(ثَ یِ) [ ع. ] (اِ.) هشت.
(ثَ مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- میوه، بار.
۲- حاصل، نتیجه.
(ثَ مَ ر ِ) [ ع. ثمره ] (اِ.) واحد ثمر.
۱- یک دانه میوه.
۲- نتیجه، حاصل.
۳- نسل، فرزند.
(ثَ مَ) [ ع. ] (اِ.) بها، نرخ. ج. اثمان.
(ثُ) [ ع. ] (اِ.) هشت یک، یک هشتم (۱۸). سه تسو؛ ج. اثمان.
(ثَ مَ نِ بَ) [ ع. ] (اِ.) کم بها، بی - ارزش.
(ثَ) [ ع. ] (ص.) گران بها، گران قیمت.
(ثَ) [ ع. ثناء ] (اِ.)
۱- آفرین، تحسین.
۲- مدح، ستایش.
۳- سپاس، شکر.
۴- دعا.
(~. خا) [ ع - فا. ] (ص فا.) مداح، ستایشگر.
(~. گُ تَ) [ ع - فا. ] (حامص.) مداحی، ستایشگری.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.)۱ - مداحی، ستایشگری.
۲- دعاگویی.
