روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
خواب بیداران ببستی وان گه از نقش خیال
تهمتی بر شب روان خیل خواب انداختی
«حافظ»
(تَ یّ) [ ع. ] (اِ. ص.)
۱- موج دریا.
۲- لاف زدن.
۳- متکبر و مغرور.
(تِ یّ) (اِ. ص.)
۱- مهیا، ساخته.
۲- مالش دادن، لوله ساختن تریاک.
(تَ سُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) به طرف چپ مایل شدن. مق تیامن.
۲- (اِ.) سمت چپ.
(تَ مُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) به طرف راست مایل شدن.
۲- (اِ.) سمت راست.
(تِ) (اِ.) دیگ دهان گشاد، پاتیل.
(تِ چِ) (اِمصغ.) پاتیل کوچک.
(ص.) سرگشته، مدهوش.
(اِ.) غمزه، عشوه.
(اِ.)
۱- فریب، مکر.
۲- چاپلوسی.
[ فر. ] (اِ.)۱ - عنوان.
۲- عیارسنجی (شیمی).
[ فر. ] (اِ.) عنوان بندی.
(تِ) (اِ.)
۱- جوانه، جوانه درخت.
۲- ابریشم خام.
[ ع. ] (اِ.) جِ تاج ؛ افسرها.
(اِ.) = تیغ: هرچیز که سر آن تیز باشد.
[ په. ] (اِ.)
۱- چوب راست و باریک با نوکی آهنین و تیز که با کمان آن را پرتاب کنند.
۲- گلوله‌ای که از تفنگ، توپ و مانند آن‌ها شلیک می‌شود. ؛ ~ کسی به سنگ خوردن کنایه از: ناکام ...
[ په. ] (اِ.)
۱- ماه چهارم از هر ماه شمسی.
۲- پاییز، خزان.
۳- نام روز سیزدهم از هر ماه خورشیدی.
(اِ.) سیاره عُطارد.
(اِ.) راست.
(اِ.) بخش، بهره، نصیب.
(کَ دَ) (مص م.)
۱- نشان کردن، هدف قرار دادن.
۲- کسی را تحریک کردن، به کاری واداشتن.
