روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ای زاهد آسوده جان تا چند طعن عاشقان
آزار جان ما مکن شکرانهٔ آسودگی
«هاتف اصفهانی»
(تَ فُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم متفق شدن.
۲- موافقت کردن با یکدیگر.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- وفا به عهد کردن با یکدیگر.
۲- با هم تمام کردن.
(لِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- آرایش چهره و سر.
۲- مستراح.
(تَ لُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از یکدیگر زادن.
۲- بسیار فرزند آوردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) پیاپی رسیدن.
(تَ) (اِ.) نیرو، زور.
(تَ بَ) (حامص.) بازگرداندن تن درستی و عمل کرد طبیعی عضو آسیب - دیده یا شخص بیمار در کوتاه ترین مدت، بازتوانی.
(تَ) (ص فا.)
۱- نیرومند.
۲- قادر.
(~.) (حامص.) نیرومندی، قدرت.
(تَ نِ تَ) [ په. ] (مص ل.) توانایی داشتن، قادر بودن.
(تَ چِ) (اِ.) نک تپانچه.
(تَ گَ) [ په. ] (ص فا.)
۱- توانا.
۲- ثروتمند.
(~.) [ په. ] (حامص.)
۱- توانایی.
۲- ثروتمندی.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- سست شدن.
۲- سستی کردن.
(تَ هِ) (اِ.) نوعی از خوراک که با گوشت و بادنجان درست کنند.
(اِ.) نک توپال.
(اِ.)
۱- شلوار.
۲- تُنِکِه، شلوار کوتاه که کشتی گیران هنگام کشتی پوشند.
(بِ) (ق مر.)
۱- متوالی، پی درپی،
۲- گوناگون، متنوع.
(رِ) (اِ.)
۱- کیسه‌ای که مسافران و شکارچیان ابزار کار و خوراک خود را در آن گذارند.
۲- کیسه‌ای بنددار که در آن کاه و جو ریزند و به گردن چارپایان بندند تا از آن بخورند.
(تُ بِ) [ ع. توبه ] (مص ل.) پشیمان شدن از گناه.
