روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
در خرابات مغان نور خدا می‌بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم
«حافظ»
(تَ خَ جُّ) [ ع. ] (ص.)نامبارک، نافرخنده.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) شرمنده کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سست کردن.
۲- بی حس کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) خدشه دار ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ویران کردن، خراب کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یاد دادن، آموختن.
۲- بیرون آوردن.
۳- بیرون کردن، نفی بلد.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پاره کردن، درانیدن.
(تُ) (ص.) (عا.)
۱- بچه شیطان و بازیگوش.
۲- حرف نشنو، سرکش.
(تَ) (اِ.)
۱- گرما، حرارت.
۲- تپش قلب از رنج و اندوه.
(تَ. کَ دَ) (مص م.) تقسیم کردن، قسمت کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) هلاک کردن، نابود گردانیدن.
۲- به زیان انداختن.
۳- (اِمص.) کمی.
(تَ) (اِ.)
۱- تیر.
۲- کمان.
۳- فشفشه.
۴- صدر مجلس.
(تُ)
۱- (حامص.) کوشایی و چالاکی.
۲- (اِ.) کارخانه اسلحه سازی.
(تَ خَ شُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فروتنی کردن.
۲- تضرع کردن.
(تُ دَ) (مص ل.) کوشیدن، کوشش کردن.
(تَ خَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- به چیزی مخصوص شدن.
۲- در کاری مهارت داشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ویژه گردانیدن، خاص کردن.
(تَ خَ ضُّ) [ ع. ] (مص ل.) فروتنی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) رنگ کردن، خضاب کردن.
(تَ طِ ئِ ) [ ع. ] (مص م.) خطاکار خواندن. کسی را به خطا نسبت دادن.
