روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
خاکساری بلند قدرم کرد
خاک آن آستانه را مانم
«رهی معیری»
(بَ) (ص فا.) کسی که روی طناب بازی می‌کند و نمایش می‌دهد.
(~.) (حامص.) ریسمان بازی، آکروباسی، نوعی نمایش ورزشی که در آن شخص بر روی بند هنرنمایی کند.
(~. تُ) (ص نسب.) (عا.)
۱- سخن سبک و بی معنی.
۲- جلف و کوچه بازاری.
(بَ دَ) (اِ.) محلی است در ساحل دریا یا رودخانه که محل توقف و بارگیری است، بندرگاه، لنگرگاه.
(~.) (اِمر.)
۱- بندر.
۲- لنگرگاه کشتی در کنار دریا.
(~. زَ) (ص فا.) آن که ظروف شکسته را پیوند می‌زد.
(بَ دَ) (اِ.) پنبه حلاجی کرده و گلوله ساخته به جهت رشتن.
(بُ دُ) [ ع. ] (اِ.) گلوله گلین یا سنگی یا سربی و یا غیر آن. ج. بنادق.
(بَ دِ مِ) (اِ.) = بندیمه: تکمه، گوی گریبان.
(بَ دِ) [ په. ] (اِ.)
۱- مخلوق خداوند.
۲- برده.
۳- نوکر، غلام.
۴- مطیع، فرمانبردار.
۵- من، اینجانب.
(بُ دَ هِ شْ)۱ - اصل آفرینش، آفرینش نخستین.
۲- نام یکی از کتاب‌های دینی زرتشتی که حاوی اساطیرِ مربوط به خلقت جهان می‌باشد. از این کتاب دو نسخه موجود است. یکی بندهشن هندی و یکی بندهشن ایرانی.
(بَ یا بُ) (اِ.) = بندق: تفنگ. ج. بنادیق.
(بَ دَ) (اِ.) نک بُنجک.
(بَ. کَ یا کِ) (ص فا.) کارگری که پر کردن درزهای نمای ساختمان را انجام می‌دهد.
(~.) (حامص.) پر کردن درزهای نمای ساختمان با سیمان و....
(بَ) (اِمر.) مفصل، محل اتصال دو استخوان.
(بَ دِ) [ په. ] (حامص.)
۱- غلامی، بنده بودن.
۲- نوکری.
۳- عبودیت.
۴- اطاعت، فرمانبرداری.
(بَ) (ص نسب.)
۱- اسیر، گرفتار.
۲- زندانی. ج. بندیان.
(~. نِ) (اِمر.) زندان، بندخانه.
(بَ) (اِ.) (عا.)
۱- وسیله و بار سفر.
۲- واحد شمارش ورق فلزی.
