روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد
«حافظ»
(بُ یا بَ یا بِ) [ ع. ] (اِ.) مرغی با رنگ تیره کوچکتر از کرکس که به کُندی حرکت می‌کند.
(بِ) (اِ.)
۱- قطعه چوبی که کفاشان میان کفش و قالب گذارند.
۲- تکه چوبی که نجاران به وقت شکافتن چوب در شکاف آن گذارند.
(بُ) [ تر. ] (اِ.) تنگه، باب، بخشی از دریا که دو خشکی را از هم جدا می‌نماید، یا دو دریا را به هم می‌پیوندد.
(بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ بغل ؛ استران.
(بَ مِ) (اِ.) غول، غول بیابانی.
(بُ وَ) [ ع. ] (اِمص.) سرکشی، یاغی گری.
(بُ غْ بَ) (اِ.) رختخواب پیچیده در چادرشب.
(بَ غْ تَ تَ نْ) [ ع. ] (ق.)ناگهان، ناگهانی.
(بُ) (اِ.) همهمه، بانگ و فریاد.
(بُ رَ) (اِ.) مشکل، دشوار.
(بَ غِ) (اِ.)
۱- بتخانه، بتکده.
۲- خانه خدا.
۳- کوه بیستون. فغستان هم گفته شده.
(بُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- دشمنی، کینه.
۲- حالتی از گلو که شخص جلو گریه خود را بگیرد.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) کینه و دشمنی شدید.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) استر، قاطر. ج. بغال.
(بَ غَ) (اِ.)
۱- پهلو، کنار.
۲- جانب، طرف.
(بَ غَ) (اِ.)
۱- کلاه.
۲- نوعی لباس گشاد، برگستوان. بغتان و بغلتان نیز گویند.
(بَ غَ لَ) (اِ.)
۱- غده‌ای که زیر بغل پیدا شود.
۲- دامن لباس.
(بَ غَ) (اِ.)
۱- نوعی قطع کتاب در اندازه تقریبی ۸*۱۲ سانتی متر.
۲- بطری کوچک مشروب.
(بَ غَ) (اِ.) چرم، پوست حیوان.
(بَ) (اِمر.)۱ - پسر خدا.۲ - لقب پادشاهان چین. فغفور و فغپور هم گفته‌اند.
