روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
شکر نعمت نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کفت بیرون کند
«مولانا»
(بَ) (ق.) بسیاری، به اندازه زیاد.
(بِ) [ په. ] (ص. ق.)زیاد، متعدد، فراوان، دارای کمیت بزرگ نامعلوم.
(بِ) (ق.)
۱- گروهی زیاد.
۲- مقداری زیاد.
(بَ) (اِ.)
۱- فراهم آوردن، تهیه.
۲- رخت سفر.۳ - آمادگی.
۴- تجهیزات.۵ - قصد، ارا د ه.
۶- آماده کردن نیروهای نظامی و مانند آن برای جنگ.
(بَ دَ) (مص م.)
۱- آماده شدن.
۲- قصد کردن.
۳- تدبیر کردن.
۴- سامان دادن.
(بَ دِ) (ص مف.)
۱- سامان داده شده.
۲- آماده، مهیا.
(بَ دَ) (مص ل.) بس کردن.
(بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- گسترده.
۲- گشاد، پهن.
۳- خالص.
۴- ساده، بدون ترکیب.
(بَ) [ ع. ] (ص.) زشت رو.
(بَ) [ ع. ] (ص.) خوشرو، خندان.
(~.) (مص ل.) (ص.) گشاده روی، تازه روی، خوش منش.
(بُ) (اِ.) = پش. فش. بشک: موی گردن اسب، یال.
(بِ) (اِ.) از اتباع خوش، خوش و بش.
(بَ) (اِ.) هر بندی به ویژه بندی که از آهن، برنج و یا نقره که برای قفل کردن صندوق درست کنند.
(بِ) (جمله فعلیه) در موقعی که کسی به دشمنان دین لعنت فرستند، شنوندگان می‌گویند: بیش باد.
(بَ) (ص.) زرکوب، سیم کوفت.
(بَ رَ) [ ع. ]
۱- (اِمص.) خبر خوش دادن، نوید دادن.
۲- (اِ.) مژده، خبر خوش.
۳- نکویی، جمال.
(بَ شّ) [ ع. ] (اِ.) گشاده روی، خوشروی، خوش منش.
(بَ شَ) [ ع. ] (اِمص.) خوش رویی، سرزندگی.
(بَ عَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از خوردن غذای بدمزه ناخوش شدن.
۲- بی مزه شدن.
