روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هاتفی از گوشه میخانه دوش
گفت ببخشند گنه می بنوش
«حافظ»
(اَ) [ په. ] (اِ.)
۱- عددی مبهم از سه تا نه.
۲- چند.
(اَ) (اِ.) = انده. اندای: دوست، رفیق.
( اَ ) (مص مر.) شور، مشورت.
(اَ تَ) [ په. ]
۱- (مص م.) افکندن، پرتاب کردن.
۲- چیزی را به هدف زدن، هدف قرار دادن.
۳- در جایی منزل کردن.
۴- راندن، طرد کردن.
۵- فرش کردن، گستردن.
۶- مقدّر ساختن.۷ - (عا.) جنس نامرغوب را به جای جنس خوب ...
(اَ تَ)(ص.)بُنْجُل، جنس نامرغوب.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ندّ؛ مثل، مانند، همتا.
( اَ )
۱- (اِمص.) قصد و میل حمله کردن.
۲- (اِ.) اندازه، مقیاس.
(اَ زِ) (اِ.)
۱- مقدار.
۲- پیمانه هر چیز.
۳- قدر، مرتبه.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) قیاس گرفتن.
( اَ ) (اِ.)
۱- تن، بدن.
۲- قد و قامت.
۳- هر یک از اعضای بدن ؛ عضو. ؛~ تناسلی قسمت‌های دستگاه تناسلی جانوران که در عمل جفت گیری و تولید مثل شرکت دارند. ؛~ حسی هر یک از ...
(~. دَ)(مص ل.) نظم دادن، شکل دادن.
(اَ یِ) (اِمص.) گل کاری، گل مالی.
(اَ دَ) (مص م.) اندادیدن، اندودن. گِل مالی کردن.
(اَ دَ) (ص.) پشت و پناه، حامی.
(اَ دَ رِ) (اِمر.)
۱- تکیه گاه، پناهگاه.
۲- قلعه، حصار.
(اَ دَ دَ) (مص م.)
۱- پناه دادن، پشتیبانی کردن.
۲- پناه گرفتن.
(اَ دَ) [ په. ]
۱- (حراض.) در، تو، در میان.
۲- گاه به صورت پیشوند بر سر افعال می‌آید و معنی داخل شدن می‌دهد؛ اندر آمدن، اندر افتادن.
(اَ دَ) (ص.) لازم، ضروری.
(اِ دِ) [ ع. ] (مص ل.) داخل شدن، وارد گشتن.
(اِ دِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) کهنه شدن، پاره پاره شدن.
۲- (اِمص.) کهنگی، پاره پاره شدگی.
