روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
«حافظ»
(اَ) (اِ.) جِ مَرَض ؛ بیماری‌ها.
(اَ رَ) [ ع. ] (ص.)
۱- بی ریش، پسر.۲ - پسر بدکار، مفعول.
(اَ مُ یا مِ)
۱- (اِ.)مرداد.
۲- (ص.) بی - مرگی، نام یکی از هفت امشاسپندان، نماد جاویدانی اهورامزدا. نام هفتمین روز از هر ماه شمسی و نیز نام ماه پنجم از هر سال خورشیدی.
( اَ ) (اِ.) = امروت: گلابی.
( اِ ) (ق مر.) روزی که در آن هستیم، همین روز، این روز. ؛~ و فردا کردن تعلل کردن، به دفع الوقت گذراندن.
(اِ زِ) (ق مر.) این زمان، این عهد، همین عصر.
(اَ زِ جِ) [ ع. امزجه ] (اِ.)جِ مزاج ؛ طبیعت‌ها، سرشت‌ها.
(اَ) [ ع. ] (ق.) دیروز.
(اِ) [ ع. ] (مص ل.) شبانگاه کردن، در شبانگاه شدن.
( اِ ) (ق مر.) سالی که در آن هستیم، همین سال.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) نگاه داشتن.
۲- نخوردن غذا.
۳- (اِمص.) خودداری.
۴- بخل، خست.
(اَ مِ پَ) (اِ.) = امشاسفند: هر یک از هفت فرشته آیین زردشتی: بهمن، اردیبهشت، شهریور، اسپندارمذ، خرداد، امرداد که در رأس آن‌ها اهورمزدا قرار دارد.
(اِ شَ) (ق مر.) شبی که در آن هستیم.
(اِ) [ انگ. ] (اِ.) محلول حشره کش.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ مصر؛ شهرها.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) گذرانیدن.
۲- جایز ش مردن.
۳- (اِ.) نام خود را در زیر نوشته‌ای نوشتن ؛ دستینه.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ مطر؛ باران‌ها.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) باران آمدن.
۲- (مص م.) بارانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ معی ؛ روده‌ها.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) دقت کردن.
۲- غور کردن.
۳- (اِمص.) دوراندیشی، دقت.
