روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
چون می از خم به سبو رفت و گل افکند نقاب
فرصت عیش نگه دار و بزن جامی چند
«حافظ»
(اِ تَ رَ) (اِ.) معرب استبرک.
۱- دیبا، دیبای ستبر، پارچه‌ای که با زر و ابریشم بافته شود.
۲- نام دو گونه درختچه که در نقاط گرمسیری می‌رویند. از گیاهان کائوچویی ایران هستند.
(اِ تَ رَ) (اِ.) نک اسبترق.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) شاد شدن، شادی کردن.
۲- (اِمص.) گشاده رویی.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) طلب بصیرت کردن.
۲- (اِمص.) بینا گردیدن.
۳- شناسایی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) بعید دانستن، دور از قبول.
(اِ ت ِ) [ ع. ] (مص م.) زنده نگه داشتن، باقی گذاشتن.
(اِ ت ِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پوشیده شدن، پنهان شدن.
۲- (مص م.)پنهان کردن.
(اِ ت ِ تú) [ ع. ] (مص م.)به پیروی دعوت کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) به پایان بردن، به سر آوردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) سنگین شمردن، گران داشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) بهره برداری کردن از دسترنج دیگری.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- جدا کردن، بیرون آوردن.
۲- ان شاءاللهگفتن. ج. استثناعات.
(~.) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- کسی که هوش زیادی دارد.
۲- کودن، کم ذهن.
۳- بی - مانند، بی همتا.
(اِ تِ بَ) [ ع. ] (مص م.) پاسخ گفتن، پذیرفتن.
(اِ تِ رِ) [ ع. استجاره ] (مص م.)
۱- پناه خواستن.
۲- کرایه کردن.
(اِ تِ زِ) [ ع. استجازه ] (مص م.) اجازه خواستن، رخصت طلبیدن. ج. استجازات.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)کشاندن، جلب کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)خود را به نادانی زدن.
(اِ تِ ض ِ) [ ع. استحاضه ] (مص ل.) خون آمدن از رحم پس از ایام حیض.
(اِ تِ لَ) [ ع. استحاله ] نک استحاله.
