دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
رهی چه می طلبی نظم آبدار از من؟
به خشکسال ادب شعر تر چه می خواهی؟
«رهی معیری»
(تَ یِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ناخالص کردن مسکوک.
۲- کوچک کردن.
۳- مردود گردانیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زینت دادن، زیور کردن.
(تَ) (اِ.) تپانچه، سیلی.
(تَ بُ) [ ع. ] (مص ل.) پیشی گرفتن بر یکدیگر.
(تَ رُ) [ ع. ] (مص ل.) شتافتن، سرعت گرفتن.
(تَ فُ) [ ع. ] (مص ل.) فرود آمدن.
(تَ قُ) (مص ل.) سقوط کردن، فروافتادن.
(تَ لُ) [ ع. ] (مص م.) صلح کردن، با هم سازش کردن.
(تَ مُ) [ ع. ] (مص ل.) آسان گرفتن، مدارا کردن.
(تَ مُ) [ ع. ] (مص ل.) از همدیگر خبر شنیدن.
(تَ هُ) [ ع. ] (مص ل.) سهل گرفتن بر یکدیگر.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) برابر شدن با هم.
(تَ یُ) [ ع. ] (مص م.) روان کردن.
(تَ سَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- سبب شدن.
۲- سبب جستن، راه جستن.
۳- زحمت کشیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) سبب ساختن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) خدا را به پاکی یاد کردن.
۲- سبحان الله گفتن.
۳- (اِ.) در فارسی دانه‌های به رشته کشیده شده‌ای که هنگام ذکر و دعا در دست گیرند.
(~. گُ تَ) [ ع - فا. ] (مص م.) نیایش خدای را کردن.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ تسبیح. ؛ ~اربعه عبارت سبحان الله والحمدلله و لا اله الا الله و اللهاکبر که در رکعت‌های سوم و چهارم نماز معمولاً سه مرتبه قبل از رکوع خوانده می‌شود.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به هفت بخش در آوردن چیزی را، بر هفت رکن تقسیم کردن، هفت جزء کردن چیزی را.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) نوعی از تصرفات و زحافات است در عروض و آن افزودن حرفی ساکن است بر سببی که به آخر جزو افتد چنان که در «فاعلاتن»، «فاعلاتان» می‌شود.
