دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
من چو از خاک لحد لاله صفت برخیزم
داغ سودای توام سر سویدا باشد
«حافظ»
(تُ) (اِ.) کلیه مواد غذایی که مزه ترش دارند و مقداری از اسیدهای مختلف در ترکیبشان وجود دارد. ترشی‌ها را به عنوان چاشنی غذا به کار می‌برند. ؛ ~انداختن کنایه از: بلااستفاده و عاطل گذاشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پروردن.
۲- اندک اندک شیر دادن مادر به بچه تا نیروی مکیدن بگیرد.
۳- لیسیدن ماده آهو چرک نوزاد خود را.
(تَ رَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- چشم داشتن.
۲- مراقب بودن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) جواهر نشاندن بر چیزی.
۲- آوردن کلماتی در دو مصراع یا دو جمله که از نظر وزن و سجع یکی باشند.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- منظم گردانیدن.
۲- استوار شدن، محکم شدن.
(تَ یِ) [ ع. ترضیه ] (مص م.) راضی کردن.
(تُ عِ) [ ع. ترعه ]
۱- کانال، آبراه بزرگ و عمیقی که بین دو دریا برای عبور کشتی‌ها ساخته شود.
۲- در.
۳- دهانه حوض یا استخر.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ترساندن.
(تُ رْیا تُ رُ) (اِ. ص.) اسب سرخ رنگ.
(تَ رَ دِ) (اِ.) به هم کشیده، دردناک شدن عضوی از بدن.
(تَ) (اِ.) نوعی از حریر سرخ رنگ.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به رغبت آوردن، خواهان کردن.
(تَ) (اِ.) کشک سیاه، قره قروت.
(تَ رَ) [ ع. ] (اِمص.) شادخواری، خوشگذرانی.
(~.) (اِ.) آشی که در آن قره قروت بریزند.
(تَ رَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- برتری نمودن، بلندی جستن.
۲- سربلندی، غرور.
(تَ رَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مهربانی کردن.
۲- همراهی کردن.
(تَ فَ) (اِ.) راه باریک و دشوار.
(تَ فَ)
۱- (ص.) بیهوده.
۲- (اِ.) تزویر، حیله.
(تَ رَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) آسایش داشتن.
