دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
شیشه بازی سرشکم نگری از چپ و راست
گر بر این منظر بینش نفسی بنشینی
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) پیچ دار کردن، جعد دادن.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) خفتان، برگستوان.
(تَ جَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) خشک شدن.
(تَ جَ لُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) چابکی نمودن.
۲- (اِمص.) چابکی، نیرومندی.
(تَ جَ لّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پدید آمدن، نمایان شدن.
۲- (اِمص.) هویدایی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- جلد کردن (کتاب و م انند آن).
۲- پوست کندن یا پوست پوشانیدن بر چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بزرگ داشتن، احترام گذاشتن.
(تَ یَ یا یِ) [ ع. تجلیه ] (مص م.)
۱- روشن کردن، پیدا کردن، زدودن.
۲- تهذیب ظاهر است به سبب استعمال نوامیس و احکام الهی و امتثال اوامر و نواهی خداوند.
(تَ جَ مُّ) (مص ل.)
۱- بازی کردن.
۲- مغازله کردن.
(تَ جَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) گرد آمدن، جمع شدن.
(تَ جَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- زینت یافتن.
۲- اسباب و اثاثه گرانبها داشتن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) گرد کردن، بسیار گرد کردن.
۲- (مص ل.) به نماز جمعه حاضر شدن.
۳- (اِمص.) گردآوری.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زینت دادن، آراستن.
(تَ جَ) (اِ.)
۱- نهری که از رود جدا کنند.
۲- نام رودی در مازندران.
(تَ جَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوری جستن، دوری کردن.
(تَ جَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) دیوانگی ورزیدن.
(تَ جَ نّ) (مص م.) گناه بستن، جنایت نهادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دور کردن، پرهیز دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بال قرار دادن.
۲- بر دو کف دست تکیه کردن و گشاده داشتن بازو (هنگام سجده).
(تَ) [ ع. ] (مص م.) لشکر آراستن، لشکر گرد کردن.
