دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
نالم به دل چو نای من اندر حصار نای
پستی گرفت همت من زین بلند جای
«ناصر خسرو»
(جِ) (اِ.)
۱- دریچه، روزنه بزرگ، گیشه.
۲- جایگاه مخصوص فروش بلیط، و یا دادن پول در بانک و پاکت‌های سفارشی در پست خانه و غیره.
[ تر. ] (اِ.)
۱- خواهر، همشیره.
۲- زنی ناشناس.
۳- خادمه.
[ فا - ع. ] (ص مر.) شوخ و سرزنده، دل چسب، شاداب.
(حِ) [ ع. ] (اِفا.) بحث کننده، جوینده.
(حِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) دارای پوشش اسلامی.
(حِ) [ فا - ع. ] (ص.) با شرم، باحیا.
[ ع. ] (اِ.) بخاری را گویند که در هوای گرم از زمین برخیزد، گرمای سخت.
[ ع. ] (اِ.) شدت حرارت در تموز است.
(حُ صَ لِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شکیبا، باصبر.
(حِ یَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) باآبرو، محترم، باشخصیت. مق بی حیثیت.
(خَ بَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) آگاه، مطلع. مق بی خبر.
(تَ) (اِ.) مغرب.
(تَ) (مص ل.)
۱- مغلوب شدن در قمار یا بازی.
۲- از بین رفتن تمام یا بخشی از مال.
۳- بخشیدن.
۴- از شدت ترس یا نگرانی سُست شدن، گیج شدن.
۵- چرخ دادن. ؛قافیه را ~ اشتباه کردن، در غلط افتادن.
(تِ) (ص مف.)
۱- مغلوب در بازی.
۲- شکست خورده در جنگ.
۳- آن چه در قمار ببازند. ؛ پاک ~ کسی که همه دار و ندار خود را باخته و دارایی خود را از دست داده باشد.
(خُ) [ فا - ع. ] (ص مر.) مؤمن، باتقوا، خداشناس.
(خَ) (اِ.) مقامی از موسیقی.
(خِ) [ ع. ] (ص.) گرسنه چشم، تنگ چشم.
(خِ) (اِ.) لاک پشت، سنگ پشت.
[ په. ] (اِ.)
۱- وزشی که در اثر جابجا شدن هوای گرم و سرد بوجود می‌آید.
۲- یکی از چهار عنصر (آب، باد، خاک و آتش) نزد قدما.
۳- غرور، خودبینی.
۴- هدر، بیهوده.
۵- ورم، پف کردگی.
۶- هیچ، پوچ.
۷- آه و ناله. ...
[ په. ] (پس.)در ترکیب با کلمه دیگر معنای دارندگی می‌دهد، آذرباد، گلباد.
