دی پیر میفروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد میدهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
«حافظ»
(کُ دِ) (اِ.)
۱- زبان کوچک که در ته حلق قرار دارد.
۲- زبانه قفل، دندانه کلید.
(کَ) (اِ.)
۱- گیاهی است یکساله با ساقههای بلند خزنده و برگهای پهن و گل -های زرد، پخته آن خورده میشود.
۲- کوزه شراب و پیاله.
(کَ دَ) (اِمر.) دیوار، پی دیوار و عمارت.
(کَ) (اِ.)
۱- حمام، گرمابه.
۲- جام و پیاله.
(کُ رَ) [ ع. کدوره ] (اِمص.)۱ - تیرگی، سیاهی.
۲- دلتنگی.
(کَ مِ) (اِمر.) کوزه، کدویِ میان تهی خشک کرده که در آن شراب ریزند.
(کَ دِ) [ ع. ] (ص.) هر چیزی که تیرگی داشته باشد.
(کَ دُِ یَ) [ ع. ] (اِمر.) دسترنج، زور بازو.
(کَ دِ) (اِ.) چوبی که رخت شویان با آن جامه را هنگام شستن میکوبیدند. کدنگ و کدینه نیز گفته میشود.
(کُ یِ) [ ع. کدیه ] (اِمص.)
۱- سختی روزگار.
۲- گدایی.
(کَ وَ) (ص مر.)
۱- کدخدای خانه.
۲- کشاورز، بزرگر.
۳- ریش سفید قوم.
(کَ) [ ع. ] (ق.) این چنین، چنین.
(کَ ذّ) [ ع. ] (ص.) دروغگو، مکار، حیله گر.
(کِ ذْ) [ ع. ] (اِ.) دروغ، دروغ گفتن.
(کَ ذَ) (ص.) احمق، ابله، نادان.
(کَ ذا لِ) [ ع. ] (ق.) همچنین، چنین هم.
(کَ) [ ع. ] (ص.) دروغگو.
(کَ) [ په. ] (ص.) ناشنوا.
(~.) (اِ.) زور، توان، قوت.
(کَ رّ) [ ع. ] (مص ل.) حمله کردن به دشمن در جنگ.
