دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
آتشینم ولیک بی اثرم
ناله عاشقانه را مانم
«رهی معیری»
(اِ فِ یا فَ) [ ع. اضافه ] (مص م.)۱ - افزودن.
۲- در دستور زبان فارسی نسبت دادن کلمه‌ای است به کلمه دیگر برای تمام کردن معنی.
(اَ حا) [ ع. ] (اِ.) عیدقربان، دهم ذی حجه.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضد.۱ - چیزهای مخالف و مغایر یکدیگر.
۲- آنان که با هم ناموافقند.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) روی گردانیدن، رخ تافتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) ضرر رساندن، گزند رساندن.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضرس ؛ دندان‌ها.
(اِ طِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پریشان حال شدن.
۲- لرزیدن.
۳- (اِمص.)آشفتگی، بی تابی.
(اِ طِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بیچاره شدن.
۲- (اِمص.)درماندگی.۳ - (مص م.) بیچاره کردن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به اضطرار.
۲- ضروری، الزامی.
(اِ ط ِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- زبانه زدن آتش.
۲- در رسیدن پیری.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سُست کردن، ضعیف کردن.
۲- دو برابر کردن.
(اَ عَ) (ص تف.) سست تر، ناتوان تر.
(اَ ض ِ) [ ع. ] (ص تف.) گمراه تر، به ضلالت تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضلع.
۱- پهلوها.
۲- در هندسه هر یک از خطوط جوانب یک سطح.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) گمراه ساختن، به بیراهه افکندن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) نهفتن، نهان داشتن.
(اِ مِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) نیست شدن.
۲- از هم پاشیدن.
۳- (اِمص.) نابودی.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضیف ؛ مهمان‌ها.
(اَ ض ِ) [ ع. ] (ص تف.) تنگ تر، دشوارتر.
(اِ بِ یا بَ) [ ع. اطابه ] (مص م.)
۱- پاک کردن.
۲- خوشبوی کردن.
۳- حلال و پاکیزه کردن.
۴- خوشمزه کردن طعام.
