دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
هر شب فزاید تاب وتب من
وای از شب من وای از شب من
«رهی معیری»
(اَ خُ تَ خ. کَ دَ) (مص ل.) (عا.) عدم رضایت نشان دادن، اکراه نمودن.
(اِ. ک دَ) (مص م.) (عا.) از روی ناگزیری و اکراه پولی را به کسی دادن.
(اَ خّ) [ ع. ] (ص.) رشوه گیر، باج گیر.
(~.) [ ع - فا. ]
۱- (حامص.) رشوه گرفتن، باج گرفتن.
(اِ فَ یا فِ) [ ع. اخافه ] (مص م.) ترسانیدن، خوف در دل کسی افکندن.
(اَ مِ) [ ع. ] (اِ.) جِ اخمص. گودیهای کف دست و پا و میان بدن.
( اِ) [ ع. ] (مص م.)خبر دادن، آگاه ساختن.
( اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خبر؛ آگاهیها، خبرها.
( اَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- کسی که حکایتها و داستانها را روایت کند.
۲- کسی که فقط به ظاهر احادیث اکتفاء کند نه به دلیلهای عقلی.
(اَ یِ) [ ع. ] (اِ.) ج. خباء.
۱- خرگاه، خیمه.
۲- یکی از ستارگان سعدالا خب یه، منزل بیست و پنجم از منازل قمر.
(اُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- خواهر، همشیره.
۲- مانند، مثل، قرین. ج. اَخوات.
(اُ. دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) (عا.) مأنوس بودن، دمساز بودن.
(اُ. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) مأنوس شدن، اُنس گرفتن.
(اَ) [ تر. ] (اِمر.) = اختاچی. اخته چی: میرآخور، طویله دار، مهتر، ستوربان.
(اُ) (اِ.) هشت پا.
(اِ ت ِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) خبر گرفتن، خبرجویی.
۲- (مص م.)آزمودن، امتحان کردن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) به پایان بردن، تمام کردن.
۲- (اِمص.) پایان، ختم، آخرکار.
(اِ تِ یِّ) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- پایانی، انتهایی.
۲- مراسم پایانی امری.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) فریفتن، فریب دادن.
(اَ تَ) [ په. ] (اِ.) ستاره، کوکب، نجم.
