دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
چون ننالم که مرا گریه کنان میبیند
به ره خویش و ز من خندهزنان میگذرد
«هاتف اصفهانی»
(اِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) دور کردن، راندن.
۲- (مص ل.) دور رفتن.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ بعر؛ پشکلها، سرگینها.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ بعض ؛ پارهها، طایفهها، افراد.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص.)
۱- دورتر، بعیدتر.
۲- خویش دور، بیگانه.
۳- خیانت گر، خائن.
۴- خیر، فایده. ج. اباعد.
(اِ) [ ع. ] (مص ل.)کینه ورزیدن، دشمنی کردن.
(اِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- باقی گذاشتن ؛ به جای ماندن چیزی را، زنده داشتن.
۲- رعایت، مرحمت کردن.
۳- اصلاح کردن میان قومی.
(اَ قَ) (اِ.) شوره.
(اِ بِ) [ ع. ] (اِ.) شُتر.
(اَ بُ) (عا.)
۱- مخفف ابوالفتح، ابوالقاسم و مانند آنها.۲ - نره، احلیل (در تداول لاتها).
( اِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- عذر خود را بیان کردن.
۲- سوگند خوردن.
۳- ادا کردن.
۴- پذیرفتن.
( اِ) [ ع. ] (مص م.)رسانیدن ج. ابلاغات.
(اِ یِّ یا یَُ) [ ع. ] (اِ.) ورقهای که از طرف مقامات ذی صلاحیت صادر شود و مطلبی را ابلاغ کنند.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص تف.) بلیغ تر، رساتر.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص.)
۱- دو رنگ.
۲- پیس، پیسه، سیاه و سفید.
۳- مجازاً روزگار، زمانه. ابلک هم گویند.
(~. چَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) کسی که چشمش سیاه و سفید باشد.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص.) کم خرد، نادان، ناآگاه، پَپَه، پخمه.
(اَ لَ. نِ) (ص مر.) ساده لوح، پخمه.
(اَ لَ نِ) [ ع - فا. ] (ص. ق.)از روی نادانی و نابخردی و حماقت.
(اَ لَ) [ ع - فا. ] (حامص.) بلاهت، ساده لوحی، کم خردی، نادانی.
(اِ) [ معر. ] (اِ.) قند سفید، شکر سفید.
