دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
به قتلم کوشی ای زیبا جوان و من درین حیرت
که از قتل کهن پیری چه خیزد نوجوانی را
«هاتف اصفهانی»
(اِ.)
۱- نقاره، طبل بزرگ.
۲- صدمه، آسیب.
(تَ) (مص م.) کوفتن.
(سَ) [ فر. ] (اِ.) بالش، بالشتک.
(س) (ص.)
۱- مردی که ریش نداشته باشد.
۲- شکل پنجم از اشکال رمل، فرح.
(~. بَ نِ) (اِمر.) جشنی بود که ایرانیان در اول ماه آذر برپا میکردند بدین وجه که مردی کوسه و یک چشم و بدقیافه و مضحک را بر خری سوار میکردند و دارویی گرم بر بدن او طلا مینمودند و ...
(~.) (اِمر.) نوعی ماهی عظیم - الجثه که مهاجم، خطرناک و گوشتخوار است. رنگش قهوهای و درازی بدنش به شش متر میرسد.
(کَ س) (اِ.) باقلا.
(ص فا.) جد و جهد کننده، ساعی.
(ش) (حامص.) کوشیدن، سعی.
(~. کَ دَ) (مص ل.) جد و جهد کردن.
(شِ) (اِ.) کوشک. قصر.
(شْ) (اِ.) خانه بزرگی در میان یک باغ، کاخ تابستانی.
(دَ) (مص ل.) سعی کردن، جد و جهد کردن.
(اِ.) بوم، جغد.
(اِ.)
۱- صدمهای که از سنگ و مشت و لگد برسد.
۲- آسیب، صدمه.
۳- اندوه.
۴- بیماری سفلیس.
۵- نوعی ناسزا.
(تَ) (مص م.) کوبیدن، صدمه زدن.
(تَ یا تِ) (ص مف.)
۱- کوبیده، ساییده، خسته و فرسوده.
۲- (اِ.) یک قسم طعام که با برنج و لپه و گوشت کوبیده درست میکنند.
(تِ) (حامص.) آسیب دیدگی، خستگی شدید.
(اِ.) قفس مرغان.
(اِ.) بافنده، جولاهه.
