دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
کحل الجواهری به من آر ای نسیم صبح
زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست
«حافظ»
(اَ ضَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- برتر، فزون تر.
۲- فاضل تر.
۳- با فضلیت تر. ج. افاضل.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) روزه شکستن.
۲- (اِمص.) روزه گشایی.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب. اِمر.) طعام و خوراکی که به هنگام افطار خورند.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فعل ؛ کارها، کنشها، کردارها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- انجام دادن.
۲- یکی از بابهای ثلاثی مزید فیه در زبان عربی.
( اَ ) (اِ.) نوعی مار سمی خطرناک که در دهانش علاوه بر دندانهای کوچک تغذیهای دو دندان قلاب مانند در آرواره بالا وجود دارد که به طرف عقب دهان خمیدهاست. درون این قلاب مجرایی است که به غده زهر ...
( اَ ) (اِ.) = فغان: فریاد، زاری، ناله.
(اُ فُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کرانه، ناحیه.
۲- نیم دایرهای که در امتداد آن، چشم کره زمین را میبیند. ج. آفاق.
(اَ قَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- دانشمندتر، داناتر.
۲- فقیه تر.
(اُ فُ) (ص نسب.) موازی، منسوب به افق. خط راست موازی سطح زمین.
(اِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.)ورشکست شدن.
۲- (اِمص.)بی چیزی، تنگدستی.
۳- ورشکستگی.
(~. مِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) شهادت - نامهای که در آن گروهی معتبر ورشکستگی و تهیدستی کسی را گواهی دهند.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فلک ؛ چرخها، سپهرها، آسمانها.
( اَ ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- ستارگان.
۲- فرشتگان.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص تف.) رستگارتر.
( اِ ) [ ازع. ] (ص.) کسی که عضو یا اعضایی از بدنش فاقد حرکت و نیرو باشد.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) نیست کردن، نابود گردانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فنن ؛ شاخهها.
(اَ فَ) [ تر. ] (اِ.) مأخوذ از لاتین، به طریق احترام به جای «آقا» به بزرگان اطلاق میشود.
(~.) [ تر - فا. ] (ص.) کسی که در ظاهر شجاع و دلیر بنماید ولی در باطن ترسو باشد.
