دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
دل آزرده ما را به نسیمی بنواز
یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان
«حافظ»
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ سَمَر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ سمع ؛ گوشها. اسماع (اِ) (مص م.)
۱- شنوانیدن.
۲- سرود گفتن.
(اِ مَ ن ú) [ ع. ] (ق.)
۱- از جهت نام.
۲- (عا.) بدون پشتوانه، بدون اعتبار.
(اَ مَ) [ ع. ] (ص.) گندم گون.
(اِ مُ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی لباس مردانه که در مجالس تشریفاتی میپوشند.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) نسبت دادن چیزی به کسی.
۲- منسوب کردن حدیث به کسی.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ سِن.
۱- دندانها.
۲- دندانه داس.
۳- تیزی مهره پشت.
۴- سالهای زندگی.
(اَ س ِ نَّ) [ ع. اسنه ] (اِ.) ج. سنان ؛ دندانها، سرهای نیزهها، سرهای عصاها.
(اَ نا) [ ع. ] (ص تف.)
۱- سنی تر، عالیتر، بلندتر، اعلی.
۲- روشن تر.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) از اندازه گذشتن.
۲- سخن را دراز گردانیدن.
۳- (اِمص.) پُرگویی، اطناب.
۴- واگذاشتن چهارپایان سواری.
۵- بسیار بخشش کردن.
۶- شیر مکیدن بزغاله از مادر.
( اِ ) [ ع. ] (اِمص.) شکم روی.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ سهم ؛ بهرهها، بخشها.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص تف.) نرم تر، آسان تر.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.) بدتر، بتر. ~ ؛~احوال: در بدترین حالات.
( اَ ) (ص.)
۱- سوار.
۲- دلیر، آزاده.
(اُ یا اِ) [ معر. ] (ص.) سوار. ج. اساور، اساوره.
( اَ ) (اِ.)
۱- جِ اسوار؛ برندگان اسب، فارسان. مق پیادگان.
۲- سپاهیان سواره (در زمان ساسانیان).
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ سوق.
(اِ یا اُ وِ یا وَ) [ ع. اسوه ]
۱- (ص.) پیشوا، مقتدا.
۲- (اِ.) خصلتی که شخص بدان لایق مقتدایی گردد.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص.)
۱- سیاه، سیاه چرده.
۲- مار بزرگ سیاه.
