دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
ساعد آن به که بپوشی تو چو از بهر نگار
دست در خون دل پرهنران می‌داری
«حافظ»
(اِ.) وام، دین. اَوام هم گویند.
(اِ.) رنگ، لون. اوام نیز گویند.
[ فر. ] (اِمص.) نادیده گرفتن خطاهای کوچک در برخی از بازی‌های گروهی.
[ فر. ] (اِ.) ارفاق، امتیاز.
(نِ) (حامص.) نوشتن آواهای زبان که در آن تمام آواهای زبان که تلفظ و به وسیله گوش دریافت می‌شوند با استفاده از نشانه‌های قراردادی بر کاغذ نوشته می‌شود، آوانگاری.
[ فر. ] (ص.) پیشتاز، پیشرو.
[ انگ. A.W.A.C.S ] (اِ.)۱ - دستگاهی مراقبت کننده جهت ردگیری هواپیماهای دشمن که در هواپیمای خودی نصب می‌کنند.
۲- (عا.) خبرچین.
(وَ) (اِ.) نصیب، قسمت، بهره.
(و َ)
۱- (اِ.)یقین.
۲- (ق.) براستی، بی گمان.
(وُ) (اِ.) = آورت: سرخ رگی که در انسان از بطن چپ قلب خارج می‌شود و آن تنه اصلی و عمومی سرخ رگ‌های دیگر بدن است و به دو قسمت سینه‌ای و شکمی تقسیم گردد و خون روشن (اکسیژن دار) ...
(وَ)
۱- (اِ.)جنگ، نبرد.
۲- پسوندی که معنای آورده شده می‌دهد. آب آورد، بادآورد.
(وَ) (ص فا.) آوردجوی، جنگجو، جنگاور، آوردخواه.
(وَ یا وُ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- چیزی یا کسی را از جایی به جای دیگر رساندن.
۲- کردن.
۳- روایت کردن، حکایت گفتن.
۴- زاییدن، به دنیا آوردن.
۵- ارزیدن.
(~.) (اِمر.) آوردگه، میدان جنگ، عرصه کارزار.
(~. گَ) (اِمر.) نک آوردگاه.
(وَ دَ) (مص ل.) جنگ کردن، نبرد کردن.
(وَ رَ جَ) (اِمر.)
۱- دست بند، دست برنجن.
۲- خلخال، پای آورنجن.
(رَ) (اِ.) نک اروند.
(رَ) (اِمر.) معبر آب، آبراهه.
(رِ) (اِ.) ابره، رویه، رویه لباس.
