دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور
که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی
«حافظ»
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ میل ؛ خواهش‌ها، کام‌ها.
(اُ مّ) (اِ.)
۱- آرزو.
۲- چشمداشت.
(~.) (ص.) کسی که خود را به چیزی امیدوار کند و به آن امید روز را بگذراند.
(~.)(ص مر.)
۱- آرزومند.
۲- متوقع، منتظر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) فرمانده، فرمانروا.
(~. جِ) (اِمر.) رییس تشریفات دربار.
(~. خُ) [ ع - فا. ] (اِمر.) کسی که به امور اصطبل می‌پردازد.
(اَ رُ یا رَ لْ مُ مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- فرمانروای مؤمنان، سرور مؤمنان.
۲- لقب حضرت علی (ع) امام اول شیعیان.
(اَ) [ ع - تر. ] (اِمر.) فرمانده قشونی قریب ۰۰۰/۱۰ نفر، امیر لشکر.
(~.) [ ع - فا. ]
۱- (حامص.) امیر بودن، امارت، حکمرانی.
۲- سرداری، سالاری.
۳- سروری، بزرگی.
۴- (ص نسب.) منسوب به امیر.
۵- (اِ.) آهنگی که بدان دوبیتی‌های امیر پازاواری مازندرانی را خوانند.
۵- (اِ.) نوعی ترمه که به دستور میرزا تقی ...
( اَ ) [ ع. ] (ص.)
۱- امانتدار، معتمد.
۲- وکیل، مباشر.
۳- مدیر.
۴- مرشد، مرد کامل.
(اِ) [ ع. ] (حر. شرط) اگر.
(اَ) (اِ.) (عا.) پلیدی، نجاست، گه.
(اَ. دَ) (اِمر.) کثافات بینی، پلیدی جمع شده در بینی.
(اَ) [ ع. ] (ضم.)
۱- من.
۲- مخفف اناالحق (من خدایم).
( اِ ) [ ع. ] (اِ.) ظرف، سبو.
(اِ بَ) [ ع. انابه ]
۱- (مص ل.) برگشتن از گناه، توبه کردن.
۲- (اِمص.) توبه، پشیمانی.
(اِ بِ) [ ع. انابه ] نک انابت.
( اَ ) [ ع. اناه ] (اِ.)
۱- توقف، آهستگی.
۲- بردباری، عمل.
۳- وقار.
( اِ ) [ ع. ] (اِ.) جِ انثی ؛ زنان. ؛~ و ذکور زنان و مردان.
