دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
صحن سرای دیده بشستم ولی چه سود
کاین گوشه نیست درخور خیل خیال تو
«حافظ»
(اِ لَ) (اِ.) نک آشتالنگ.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پوشیده شدن.
۲- مانند شدن چیزی به چیز دیگر.
۳- (اِ.) سهو، خطا.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) به هم در شدن، به هم پیوستن، در آمیختن، شبکه شبکه شدن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) سخت شدن، محکم شدن.
۲- نیرو گرفتن.
۳- (اِمص.) نیرومندی.
(اَ تَ) [ ع. ] (ص.) کسی که پلک چشمش کفته باشد، دریده چشم.
(اُ تُ) (اِ.) نک شتر.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خریدن.
۲- فروختن.
۳- معامله.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) پیمان بستن، شرط کردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)۱ - شریک شدن، شرکت کردن.
۲- (اِمص.) انبازی، شراکت.
(اُ تُ) (ص مر.) نک شتربان.
(~.) (اِمر.) = شترخان: خوابگاه شتران.
(~. خا) (اِمر.) کنه.
(~. دِ) (ص.)
۱- ترسو.
۲- کینه توز.
(~ لَ) (اِمر.) شترمرغ.
(~.) (اِمر.) اشتربار، یک بار شتر.
(اُ تِ رَ) (اِ مصغ.)
۱- شتر کوچک، شتربچه.
۲- خیزآب، موج دریا.
(اُ تُ) (اِمر.) زرافه.
(~. پَ لَ) (اِمر.) زرافه.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) افروختن.
۲- (مص ل.) شعله ور شدن.
۳- (اِمص.) بر - افروختگی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) مشغول شدن، پرداختن.
