دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد
یادِ حریفِ شهر و رفیقِ سفر نکرد
یا بختِ من طریقِ مروت فروگذاشت
یا او به شاهراهِ طریقت گذر نکرد
گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دلِ سنگش اثر نکرد
شوخی مکن که مرغِ دلِ بی‌قرارِ من
سودایِ دامِ عاشقی از سر به درنکرد
هر کس که دید رویِ تو بوسید چشمِ من
کاری که کرد دیدهٔ من، بی‌نظر نکرد
من ایستاده تا کُنَمَش جان فدا چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیمِ سحر نکرد
چون نی نوازشی به لب خویش کن مرا
زان پیشتر که بند من از بند بگسلد
«صائب تبریزی»
(غَ یا غُ) (اِ.)
۱- جایی برای گوسفندان و گاوان.
۲- لانه مرغ خانگی.
۳- لانه زنبور.
(غَ دَ) (مص م.) آکندن.
(غَ دِ) (اِ.)
۱- گلوله پنبه، پنبه گلوله کرده برای ریسیدن.
۲- نوعی از عنکبوت زهردار، رتیلا، رتیل.
(اِ.)اولین شیری که یک ماده به نوزادش دهد؛ ماک، شیر ماک.
(اِ.) میان دو دست فراهم آورده، بغل. ؛ به ~کشیدن به خود چسباندن کسی یا چیزی را.
(دَ) (مص م.) در بغل گرفتن، در بر کشیدن.
(اِ.) زاغه.
(غُ) (اِ.) آغوش، بغل.
(چِ) (اِ.) پول کوچک.
(اِ.) = آغول: نگریستن از گوشه چشم از روی خشم.
(اِ.) مهر، خورشید.
[ ع. ] (اِ.) جِ آفت ؛ آفت‌ها، آسیب‌ها.
[ ع. ] (اِ.) جِ افق.
۱- کرانه‌های آسمان، دشت.
۲- عالم، جهان.
[ ع - فا. ] (ص نسب.)منسوب به آفاق ؛ بیرونی، خارجی.
(فَ) (اِ.) آسیب، بلا.
[ په. ] (اِ.)
۱- خورشید، شمس، مهر.
۲- نور خورشید، شعاع شمس. ؛ ~از سر دیوار گذشتن
۱- نزدیک شدن غروب.
۲- (کن.) پایان عمر. ؛ ~به گل اندودن (کن.) سعی بیهوده برای پنهان کردن امری آشکار. ؛ ...
(تُ نُ) (اِمر.) هنگام طلوع آفتاب.
(زَ دَ)(مص ل.) طلوع کردن آفتاب.
(زَ دِ) (ص مر.) آن که از گرمای آفتاب بیمار شده باشد.
(زَ) (اِمر.)
۱- نزدیک غروب.
۲- پایان عمر، نزدیک مرگ.
