دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد
یادِ حریفِ شهر و رفیقِ سفر نکرد
یا بختِ من طریقِ مروت فروگذاشت
یا او به شاهراهِ طریقت گذر نکرد
گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دلِ سنگش اثر نکرد
شوخی مکن که مرغِ دلِ بیقرارِ من
سودایِ دامِ عاشقی از سر به درنکرد
هر کس که دید رویِ تو بوسید چشمِ من
کاری که کرد دیدهٔ من، بینظر نکرد
من ایستاده تا کُنَمَش جان فدا چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیمِ سحر نکرد
به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد
هزار جان گرامی فدای جانانه
«حافظ»
(~. دَ) (مص ل.) عذر آوردن، بهانه آوردن.
(~. دَ) (مص م.) اطاعت کردن، تسلیم شدن.
(~. زَ دَ) (مص م.) کشتن، سر بریدن.
(~. شَ) (ص مر.) = گردن شخ: کنایه از: مغرور، سرکش.
(~. فَ) (ص فا.) کنایه از: متکبر و سرکش.
(~. نِ دَ) (مص م.) اطاعت کردن.
(~. دَ) (مص ل.) سر باز زدن، نا فرمانی کردن.
(~. کُ لُ) (ص.)
۱- نیرومند.
۲- دارای قدرت اجتماعی یا اقتصادی. مجازاً زورگو.
(گَ دَ. گِ تَ) (مص م.)
۱- اقرار کردن.
۲- پذیرفتن، به عهده گرفتن.
(گَ دَ) (اِ.)
۱- سیخ کباب.
۲- گوشه عود و رباب و مانند آن که سیمها را بر آن بندند و بگردانند تا ساز گوک شود.
۳- چوب چرخ چاه که گرد و طناب دلو را به آن پیچند و از آن گشایند ...
(گِ)
۱- (حامص.) گردی.
۲- (اِمر.) کاسه زانو.
۳- پیرامون، گرداگرد.
(گَ یا گِ) (اِمر.) = گردناگ. گردنای: کبابی که گوشت آن را در آب جوشانیده باشند و سپس به سیخ کشند و کباب کنند؛ گردانیده.
(گِ. مَ یا مِ) (اِمر.) طلسم، دعایی است که درباره کسی که دوستش دارند مینویسند تا از آنها دور نشود.
(گَ دَ نِ) (اِ.) راه پُر پیچ و خم و سخت در بالای کوه.
(~.) (اِ.) نک وردنه.
(~. کَ) (ص فا.) نافرمان، سرکش، باقدرت.
(گَ دَ) (ص.)
۱- دیوث، ابله، احمق.
۲- بی اندام.
(گَ دَ)(حامص.)
۱- شجاعت، دلاوری.
۲- ریاست.
(~. کَ دَ) (مص ل.) سرکشی کردن.
(گِ دِ) [ په. ] (ص مر.)
۱- هرچیز گرد و مدور مانند: نان.
۲- نوعی برنج.
