دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
گر به دیوان غزل صدرنشینم چه عجب
سال‌ها بندگی صاحب دیوان کردم
«حافظ»
(اَ نَ) (ص.)
۱- بیگانه، غریب.
۲- نا - فرمان.
(اَ نِ حِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جَناح ؛ بال‌ها.
(اَ جِ نُِ) [ ع. اجنه ] (اِ.) در عربی جمع جنین و در فارسی به غلط جمع جن گویند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - آشکار کردن سخن، بلند کردن آواز، با صدای بلند چیز ی را خواندن.
۲- آشکار کردن.
(اَ هَ) [ ع. ] (ص تف.) نادان تر، جاهل تر.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- بهتر، نیکوتر.
۲- بخشنده تر، جوادتر.
(اَ) (اِ.) نک آجودان.
(اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ اَجر؛ اجرها، اجرت‌ها.
(اَ وَ) [ ع. ] (ص.) میان تهی، درون خالی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) مزدور، مزد بگیر.
(~. م ِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) عهدنامه‌ای که به موجب آن کار کسی به مدت معینی خریداری می‌شود.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ احدوثه ؛ افسانه‌ها، سخن‌ها.
۲- جِ حدیث ؛ روایات، اخبار.
(اِ طَ) [ ع. احاطه ] احاطه.
(اِ طِ) [ ع. احاطه ] (مص م.)
۱- گرداگرد چیزی را گرفتن.
۲- فهمیدن و فراگرفتن به طور کامل و تمام.
(اِ لَ) [ ع. احاله ] نک احاله.
(اِ لَ) [ ع. احاله ]
۱- (مص م.) حواله کردن، واگذاشتن کار یا امری به عهده دیگری.
۲- (مص ل.) از حالی به حال دیگر گشتن.
(اَ حِ بّا) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان.
( اَ ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ حبیب ؛ دوستان، یاران.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) دوست داشتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جمع حبر؛
۱- دانشمندان، علما.
۲- پیشوایان روحانی یهود.
