دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
مکن در این چمنم سرزنش به خودرویی
چنان که پرورشم می‌دهند می‌رویم
«حافظ»
(کَ) (اِ.) کدخدا، رییس قوم.
(کُ) (اِ.) کُرف، قیر، شبه.
(کَ) (اِ.) هرگیاهی که در کناره‌های جوی و رودخانه سبز شود.
(کَ) (اِ.) مهره، مهره‌های گردن و پشت.
(کَ)
۱- (اِ.) شخص، مردم، ذات.
۲- (مبهم) شخص مبهم.
۳- فردی، احدی.
۴- یار، رفیق، همدم.
۵- خویش، خویشاوند.
۶- مرد، جوانمرد.
(کُ) (اِ.) (عا.) اندام خارجی تناسلی زن، فرج. ؛ ~خل کم عقل، دیوانه. ؛ ~مشنگ کم عقل، خُل.
(کَ سُ) (اِمر.) (عا.) قوم و خویش.
(کِ) [ ع. ] (اِ.) جامه، لباس، گلیم. ج. اکسیه.
(کَ) [ ع. ] (مص ل.)بی رواج شدن، بی - رونق شدن.
(~.) [ ع - فا ] (حامص.) بی رونقی.
(کَ لَ) [ ع. کساله ] (مص ل.) سستی، بیماری، رنجوری.
(کَ) (اِ.) دیگران.
(کَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- تحصیل، به دست آوردن.
۲- حرفه، شغل.
(کُ) [ ع. ] (اِ.) ثقل چیزهای فشرده ؛ کنجاره روغن.
(کَ سَ بِ) [ ع. کسبه ] جِ کاسب.
(کَ تَ) [ معر. ] (اِ.) = گشتگ: یکی از خطوط عهد ساسانی دارای بیست و هشت حرف.
(کُ تَ) (اِ.) جعل، حشره‌ای سیاه و پردار.
(کُ تَ یا تِ)
۱- (اِمف.) کوفته، کوفته شده.
۲- (اِ.) غله کوفته که هنوزش پاک نکرده باشند یعنی از کاه جدا نشده باشند.
۳- گیاه سرخ مرد، عصی الراعی، هفت بند.
(کُ تِ) [ په. ] (اِ.)
۱- کُشتی.
۲- زنار و ریسمانی که ترسایان و هندوان و زرتشتیان بر کمر بندند.
(کَ مِ) (اِ.) خار شتر.
