دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش
آن دود که از سوز جگر بر سر ما رفت
«حافظ»
(~. ز) (اِمر.) وسیله‌ای برای مخلوط کردن، به ویژه مخلوط و همگن کردن مواد غذایی مایع.
(هَ) (حامص.)
۱- با هم زیستن.
۲- کیفیت همکاری و اتحاد دو جاندار مختلف است به منظور تغذیه یا ادامه زندگی.
(~. سَ) (ص.)
۱- هم وزن.
۲- هم - شأن، هم رتبه.
(~. گِ) (ص نسب.) دو یا چند شاگرد که نزد یک معلم درس می‌خوانند.
(~. شَ) (ص.) دو یا چند تن که در یک شهر تولد یافته یا زندگی کنند.
(~. شِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شبیه.
(~. ش کَ) (ص.) دو قلو.
(~. طِ) (ص.) برابر، مساوی.
(هَ. مَ رَ) [ فا - ع. ] (ص.) هم فکر، هم عقیده.
(هَ) (ص.) (عا.) همراه، رفیق.
(~. ل) (ص.) = هم پالگی:
۱- (عا.) کسی که با دیگری در یک پالکی و کجاوه نشیند.
۲- (کن.) کسانی که با هم جور و مناسب اند، هم ردیف.
(~. پُ) (ص.) متحد، پشتیبان.
(~. پُ) (حامص.) هم پشت بودن، یاری، یاوری.
(~. ل) (ص.)
۱- هم نشین، رفیق.
۲- کسی که با دیگری در نوشیدن شراب و عرق همراهی کند.
(~. پَ یا پِ) (ص.) کسی که با دیگری عهدی بسته، هم عهد.
(~. چَ) (ص.) رقیب.
(~. چ. کَ دَ) (مص ل.) حسادت ورزیدن.
(~. چُ)
۱- (ق تشبیه.) آن سان، آن - گونه.
۲- (ص.) مثل آن، مانند آن.
۳- (صفت به جای موصوف) چنان کس.
۴- به همان شکل، به همان صورت.
(~. چَ) (ص.) معادل، برابر.
(~. چُ) (ق.) مانند این، مثل این.
