دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
خدا را محتسب ما را به فریاد دف و نی بخش
که ساز شرع از این افسانه بی‌قانون نخواهد شد
«حافظ»
(زَ) (اِمصغ. اِ.) شاش، بول.
(دَ) (مص ل.) شاشیدن، ادرار کردن.
(مَ س) [ ع. ] (اِ.) قمار.
(مُ یَ سَّ) [ ع. ] (اِمف.) آسان، آسان کرده شده.
(مَ سَ رِ) [ ع. میسره ] (اِ.) طرف چپ، سمت چپ لشکر.
(مِ) [ ع. ] (اِمف.) هرچیز آسان و سهل.
(نِ) [ فر. ] (اِ.)عضو یک هیئت مذهبی اعزامی به ویژه کسیکه برای تبلیغ مسیحیت به کشورهای دیگر می‌رود.
(اِ.) گوسفند ماده.
(شَ) (اِ.) پوست میش دباغی شده.
(ص نسب.)
۱- منسوب به میش.
۲- سبز روشن.
[ ع. ] (اِ.) وعده گاه، جای وعده. ج. مواعید.
(اِ.) [ په. ] ابر، سحاب.
[ ع. ] (اِ.)
۱- وقت، هنگام کار.
۲- محل احرام بستن حاجیان. ج. مواقیت.
[ ع. ] (اِ.)
۱- سیخ فلزی.
۲- یکی از ادوات ورزش باستانی که از چوب ساخته می‌شود.
(مِ) [ ع. ] (اِ ص.)
۱- خمیدن.
۲- برگردیدن.
۳- رغبت، آرزو.
(لَ) (اِمر.) میلهای است در موتور اتومبیل که ب ه روی دو محور حرکت می‌کند. دسته پیستون‌ها روی میل لنگ سوار است، خاصیت این ابزار آن است که حرکت پیستون‌ها رادر حالت‌های مختلف تنظیم می‌کند.
(ص نسب.) پارچه‌ای که دارای راه‌های عمودی است، راه راه.
(مِ یْ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- رغبت کردن.
۲- خوردن و آشامیدن.
(کَ دَ) (مص م.) کور کردن.
(گِ رِ تَ)(مص ل.) ورزش باستانی کردن به وسیله میل، گرداندن میلهای چوبی سنگین به دور شانه.
