دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
گفتم روم به خواب و ببینم جمال دوست
حافظ ز آه و ناله امانم نمی‌دهد
«حافظ»
(مُ طِ) [ ع. ] (اِ.) وطن. ج. مواطن.
(مُ ظَّ) [ ع. ] (اِمف.) وظیفه دار، وظیفه داده شده.
(مُ عِ) [ ع. ] (اِ.) زمان یا مکان وعده داده شده. ج. مواعد.
(مُ عِ ظِ) [ ع. موعظه ] (اِ.) پند، نصیحت.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) وعده کرده شده، وعده داده.
(مُ وَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) افزون کرده شده، بسیار شده.
(مُ وَ فَّ) [ ع. ] (اِمف.) کامروا، بهره مند.
(مُ وَ فِّ) [ ع. ] (اِ فا.)
۱- مدد کننده.
۲- به مقصود رساننده.
۳- خدای تعالی.
(مُ) [ ع. ] (ص.) فراوان، بسیار.
(مُ وَ فْ فا) [ ع. ] (اِمف.)
۱- حق تمام ادا کرده شده.
۲- مفصل و کامل.
(مُ وَ قَّ) [ ع. موقه ] (ص.)
۱- وقت معین و محدود.
۲- ناپایدار، محدود.
(مَ یا مُ قِ) [ ع. ] (اِ.) جایی که برای تعیین وقت مقرر گردد.
(مُ وَ قَ تَنú) [ ع. ] (ق.) به طور موقت. مق دایمی، همیشگی.
(مَ یا مُ قِ) [ ع. ] (اِ.) جای افروختن آتش. ج. مواقد.
(مُ وَ قَّ) [ ع. ] (اِ.) برافروخته، مشتعل.
(مُ وَ قَّ) [ ع. ] (اِمف.) باوقار، محترم.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) محل، موضع. ج. مواقع.
(مُ وَ قِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- صادر کننده توقیع.
۲- کسی که اجازه نامه صادر کند.
(مَ قِ) [ ع. ] (اِ.) جای ایستادن، جای درنگ کردن. ج. مواقف.
(قِ) [ ع. ] (اِفا.) یقین دارنده، یقین کننده.
