خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من میگفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان میدارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
مطرب چه پرده ساخت که در پرده سماع
بر اهل وجد و حال در های و هو ببست
«حافظ»
(اَ گُ. گَ دَ)(مص ل.)۱ - تأسف خوردن، حسرت خوردن.
۲- حیرت داشتن.
(اَ گِ) (ص.) ضعیف و نحیف، بیمار.
(اَ گُ نِ یا نَ) (اِ.)
۱- ابزار فلزی، قالب سرِ انگشت، به هنگام دوختن چیزی بر سر انگشت میگذارند تا ته سوزن در انگشت فرو نرود.
۲- گلی است زینتی از تیره میمون شبیه انگشتانه دارای رنگهای مختلف، برگهایش بسیار تلخ ...
(اَ گُ تَ) (اِ.) حلقهای (معمولاً) فلزی و گاه دارای نگین که برای زینت در انگشت میکنند. ؛~ پا (کن.) چیزی بی مصرف.
(اَ گُ) (اِمر.) نانی که بر روی آتش زغال پخته شود، انگشتوا.
(~.) (اِمر.) خوراکی که از نان و روغن و شیرینی ترتیب دهند.
(اَ گُ نِ) (اِمر.) انگشتانه، قالب فلزی که به هنگام تیراندازی یا دوختن بر انگشت شَست میگذارند.
(اَ گِ نِ) (اِمر.) کانون، منقل.
(اَ گِ گَ) (ص فا.) کسی که زغال سازد؛ زغال فروش.
(اَ گُ) (اِ.) انگشت، اصبع.
(اَ گَ) (اِ.)
۱- گیاه یا جانوری که تمام یا قسمتی از عمرش را به موجود دیگری بچسبد و از جسم او تغذیه کند.
۲- موجود زندهای که روی پوست، داخل بدن انسان یا حیوانی زندگی کند.
۳- طفیلی، سرِخر، مزاحم، سربار.
(اَ گُ لَ) (اِ.) انگشت کوچک.
(~. کَ دَ) (مص ل.)
۱- با چیزی ور رفتن.
۲- در کاری دخالت کردن.
(اَ گِ) (اِ.)
۱- انجیل.
۲- نوعی پارچه ابریشمین که انجیل را در آن میپیچیدند.
(اِ گَ) (اِ.)
۱- زنی که شب زفاف همراه عروس به خانه داماد میرود.
۲- زن برادر.
۳- دایه خاتون. ینگه و ینگا، هم گویند.
( اَ ) (اِ.)
۱- میوه رز.
۲- درخت رز، مو.
( اَ ) (اِ.) انگشت.
(اَ لِ) (اِ.) = انگل. انگول:
۱- تکمه، دگمه.
۲- جا دگمه.
(اَ گَ) (اِ.)
۱- بیل.
۲- آلتی که پیل بانان با آن پیل را برانند؛ کجک. انگز هم گویند.
(اَ تَ) (مص م.)
۱- جنباندن، تکان دادن.۲ - بلند ساختن، برکشیدن.
۳- واداشتن، تحریک کردن.
۴- شورانیدن.
