خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من میگفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان میدارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
دانست که خواهد شدنم مرغ دل از دست
و از آن خط چون سلسله دامی نفرستاد
«حافظ»
( اَ ) [ په. ] (اِ.) = نار: درختچهای از تیره موردیها دارای برگهای بیضوی و گلهای قرمزرنگ. میوه اش درشت و دارای پوست سرخ و کلفت و دانههای آبدار و خوشمزه میباشد.
(اِ رِ یا رَ) [ ع. اناره ]
۱- (مص م.) روشن کردن.
۲- (مص ل.) روشن شدن.
۳- آشکار گشتن.
۴- شکوفه کردن.
( اُ ) [ ع. ] (اِ.) مردم، مردمان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ انشوده ؛ اشعاری که در مدح یکدیگر خوانند؛ سرودها.
(اِ طِ یا طَ) [ ع. اباطه ] (مص م.)
۱- آویختن، معلق کردن.
۲- موکول کردن.
(اِ نّ لِ لا وَ اِ نّ اِ لَ هِ. جِ) [ ع. ] (شب جم.) همه از خداییم و به سوی او بازمی گردیم. (هنگام وارد شدن مصیبت، شنیدن خبر مرگ، دیدن جنازه و مانند آن بر زبان میآورند).
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) آفریدگان، مخلوق.
(اَ مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ انمله ؛ سرانگشتان.
(اَ مَ) [ ع. انام ] (اِج.) انام، مردم، مردمان.
(اَ نّ) [ ع. ] (ص.) بسیار نالنده، بسیار نال، بیش نالنده.
(اَ یَّ) [ ع. ] (مص جع.) خودبینی، غرور.
( اَ ) (اِ.) ناهید، زهره.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)خبر دادن، آگهی دادن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نباء؛ خبرها، آگاهیها.
(اِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) رویانیدن.
۲- (مص ل.) رستن گیاه.
( اَ ) [ په. ] (اِ.)
۱- جای انباشتن.
۲- کود.
۳- استخر، تالاب.
(~ دَ) (مص م.) نک انباشتن.
(اَ دِ یا دَ) (اِمف. انباردن) پرشده، مملو، انباشته.
(اَ رِ) (اِمص.)
۱- انبار کردن.
۲- چیزی که درون چیز دیگر را با آن پر کنند؛ حشو.
(اَ رِ) دستگاهی که میتوان در آن برق ذخیره کرد و در هنگام لزوم از آن استفاده کرد، آکومولاتور.
