خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من می‌گفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین می‌دانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
ای دل رنجور از من چشم همدردی مدار
خسته دردم پرستاری نمیآید ز من
«رهی معیری»
(فِ) (ص.) یاوه، بی معنی، بیهوده.
(~. دَ)(ص فا.) بیهوده گو، ژاژخای.
[ ع. ] (اِ.) محل التقای استخوان مقدم سر به استخوان مؤخر سر، جان دانه.
[ ع. ] (اِ.) از سنگ‌های معدنی گران بها به رنگ‌های سرخ، زرد، کبود.
۱ - (اِ.) نوعی از انگور که دانه‌های آن ریز و سرخ رنگ است.
۲- (ص نسب.) به رنگ یاقوت.
(اِ.)
۱- گردن.
۲- بن گردن.
۳- موی گردن اسب.
۴- زور، قدرت.
(بَ وَ دَ)(مص ل.)گردن کشیدن، سرافرازی نمودن.
(لُ) (اِمر.) توش و توان، نیرو، زورمندی.
[ تر. ] (اِ.)۱ - بی بند و بار.
۲- ریسمان - باز.
(اِ.) = یالغوز.
۱- شخص مجرد، بی زن و فرزند.
۲- بی قید و بند، کسی که مشکل و دردسر ندارد
(لَ لْ عَ جَ) [ ع. ] (شب جم.) شگفتا! عجبا!
(مَ) (ص.) مخفّفِ عیالمند، شخصی که زن و فرزند دارد.
(لَ تْ یا تَ) [ ع. ] (اِ.) ای کاش.
(اِ.)۱ - اسب قاصد، پیک.
۲- جایی که اسب پیک را با اسب تازه نفس عوض می‌کردند.
(حر رب.) نک. یا.
[ تر. ] (اِ.) (عا.) نوعی باد است که اگر بیاید یا کسی بدان مبتلا گردد مایه مرگ او می‌شود.
(ن) [ تر - فا. ] (اِ.) پست خانه، چاپارخانه.
(مُ) (اِمر.) (عا.) مفت، رایگان.
(اِ.)
۱- سخنان بی معنی که بی اراده گفته شود.
۲- هذیان.
(ن) [ ع. ] (اِفا. ص.) رسیده.
