خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من می‌گفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین می‌دانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام
تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟
«رهی معیری»
(کُ) (اِ.) میوه درخت سدر.
(کِ یا کَ)(اِ.)پهلو، طرف.
۲- آغوش، دامن. ؛ ~ گود نشستن کنایه از: در کاری درگیر شدن.
(~. مَ دَ) (مص ل.) سازش کردن، به تفاهم رسیدن.
(~. کَ دَ) (مص ل.) دست از کاری کشیدن.
(~. گِ رِ تَ) (مص م.) در آغوش کشیدن.
(کِ رَ) (اِ.) مرزبان.
(کَ رَ یا رِ) [ په. ] (اِ.)
۱- جانب، پهلو.
۲- کرانه، لب، ساحل.
۳- در خارج از مسیر اصلی.
(~.) [ معر. ] (اِ.) نک قناره.
(~.) (حامص.) گوشه نشینی، از کار دست کشیدن.
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) عزلت گزیدن.
(~.) (ص فا.) عزلت گزیده.
(کَ) (اِ.) بن و بیخ خوشه خرما. کاناز هم گویند.
(کَ نّ) [ ع. ] (ص.)
۱- رفتگر، زباله - کش.
۲- کسی که چاه مستراح را پاک می‌کند.
(کُ) (اِ.)
۱- کرم ابریشم.
۲- تار عنکبوت.
۳- کنار، پهلو.
(کُ) (اِ.)
۱- جایگاه و آشیانه حیوانات.
۲- چراگاه.
(کَ نِ) (ص.) کهنه، فرسوده.
(کَ) (اِ.) درد شکم.
(کَ یِ) [ ع. کنائس ] (اِ.) جِ کنیسه.
(کِ یِ) [ ع. کنایه ] (مص ل.) گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی خود دلالت کند مانند ناخن خشک به معنی خسیس و ممسک. ج. کنایات.
(~. زَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) منظور خود را غیرصریح بیان کردن.
