خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من می‌گفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین می‌دانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
معرفت نیست در این قوم خدا را سببی
تا برم گوهر خود را به خریدار دگر
«حافظ»
(کَ چَ) (اِ.) کفل اسب، سرین اسب.
(~.)
۱- (اِ.) چمچه بزرگ سوراخ دار.
۲- سگ ماهی.
۳- بچه قورباغه ؛کفچلاز، کفچلیزه، کفجلاز، کفجلیز، مفچلیزک، کفلیز، کفلیزک نیز گویند.
(کَ چَ) (اِ.) زلف پرپیچ و شکن، طره.
(کَ چِ یا چَ) (اِ.) کبچه، کفگیر.
(~.) (اِ.) یکی از اقسام ماران سمی خطرناک که دارای زهری کشنده‌است. وجه تسمیه این دسته ماران از آن جهت است که زواید مهره‌های گردنی خود را به اختیار می‌توانند پهن کنند و در این حال قسمت سر و گردن ...
(کَ فَ)(اِمصغ.) کف، کف آب، صابون...
(کَ فَ) (اِ.) = کپک:
۱- کف دست.
۲- رنگ سفید یا سبز رنگی که روی نان و دیگر غذاهای شب مانده پدید آید.
(کَ) (اِ.) قاشق بزرگ سوراخ دار که به کمک آن کف روی غذا را می‌گیرند یا با آن غذا را می‌کشند.
(کَ رَ) (اِمصغ.) نوعی بیماری پوستی شبیه به کُورک.
(کَ دَ) (مص ل.) ترکیدن، شکافتن.
(کَ دِ) (ص مف.) باز شده، شکافته.
(کَ فِ) (اِ.) پیمانه.
(کَ) [ ع. ] (ص.) ضامن، پذیرفتار.
(کُ) (ص.) منحنی، کج، کجی، انحناء.
(~.) (اِ.) ده، روستا.
(~.) (ص.) کوتاه، ناقص، کند. مق -. تیز.
(کَ) [ طبر. ] (اِ.) نرینه جمیع حیوانات از قبیل گاو و گوسفند.
(کَ) (ص.) بی مو، مخفف کچل.
(کُ لّ) [ ع. ] (اِ.) همه، همگی.
(کَ لّ) [ ع. ] (اِ.) گرانبار شدن، سنگینی.
