خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من می‌گفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین می‌دانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
خاکساری بلند قدرم کرد
خاک آن آستانه را مانم
«رهی معیری»
(کَ) (اِ.) کدخدا، رییس قوم.
(کُ) (اِ.) کُرف، قیر، شبه.
(کَ) (اِ.) هرگیاهی که در کناره‌های جوی و رودخانه سبز شود.
(کَ) (اِ.) مهره، مهره‌های گردن و پشت.
(کَ)
۱- (اِ.) شخص، مردم، ذات.
۲- (مبهم) شخص مبهم.
۳- فردی، احدی.
۴- یار، رفیق، همدم.
۵- خویش، خویشاوند.
۶- مرد، جوانمرد.
(کُ) (اِ.) (عا.) اندام خارجی تناسلی زن، فرج. ؛ ~خل کم عقل، دیوانه. ؛ ~مشنگ کم عقل، خُل.
(کَ سُ) (اِمر.) (عا.) قوم و خویش.
(کِ) [ ع. ] (اِ.) جامه، لباس، گلیم. ج. اکسیه.
(کَ) [ ع. ] (مص ل.)بی رواج شدن، بی - رونق شدن.
(~.) [ ع - فا ] (حامص.) بی رونقی.
(کَ لَ) [ ع. کساله ] (مص ل.) سستی، بیماری، رنجوری.
(کَ) (اِ.) دیگران.
(کَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- تحصیل، به دست آوردن.
۲- حرفه، شغل.
(کُ) [ ع. ] (اِ.) ثقل چیزهای فشرده ؛ کنجاره روغن.
(کَ سَ بِ) [ ع. کسبه ] جِ کاسب.
(کَ تَ) [ معر. ] (اِ.) = گشتگ: یکی از خطوط عهد ساسانی دارای بیست و هشت حرف.
(کُ تَ) (اِ.) جعل، حشره‌ای سیاه و پردار.
(کُ تَ یا تِ)
۱- (اِمف.) کوفته، کوفته شده.
۲- (اِ.) غله کوفته که هنوزش پاک نکرده باشند یعنی از کاه جدا نشده باشند.
۳- گیاه سرخ مرد، عصی الراعی، هفت بند.
(کُ تِ) [ په. ] (اِ.)
۱- کُشتی.
۲- زنار و ریسمانی که ترسایان و هندوان و زرتشتیان بر کمر بندند.
(کَ مِ) (اِ.) خار شتر.
