خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من میگفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان میدارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
چون طفل هرزه پوی بهر سوی می دویم
اشک از قفای دلبر و من از قفای اشک
«رهی معیری»
(نَ) [ معر. ] (اِ.) مرغی است شبیه به مرغابی دارای منقاری دراز و بیشتر در کنار آب مینشیند، کروان.
(کُ) (اِ.)۱ - ستاره شعری، شباهنگ.
۲- زهره.
(وَ) (ص فا.)
۱- آن که به کاری اشتغال دارد، کارکن.
۲- دانشجوی پزشکی که در بیمارستان به دستور سرپزشک کار میکند، انترن.
(وَ) (ص فا.) کاروژولنده، سرکارگر، سرعمله.
(پَ) (ص.) مباشر، مأمور کار - پردازی.
(~.) (حامص.)
۱- مباشرت.
۲- بخشی از اداره که وظیفه آن فراهم کردن کار یا نوشت افزار آن ادارهاست.
(اِمر.)
۱- پارچهای که گلابتون دوزان لفافه کار خود سازند به جهت محافظت از آن.
۲- دسته و بسته، تنگ.
(کَ) (مص مر.)
۱- عمل و کار.
۲- اندازه و مقیاس کار انجام شده.
(کَ دِ) (ص مف.)
۱- کارآزموده، باتجربه.
۲- کهنه، فرسوده.
(کُ تِ یا تَ) (ص مف) (عا.) مجرب ورزیده.
(کُ تِ)(حامص.) (عا.) ورزیدگی، آزمودگی.
(کُ) (اِ.) مُسهل.
(~.) (ص.) دارای عادت یا گرایش به کار کردن، کاری، کوشا، فعال.
(ص مر.) پادشاه، وزیر، کاردان.
(اِمر.) محل ساختن چیزها، جای کار کردن کارگران.
(گَ) (ص.)
۱- شاغل، کارکننده.
۲- مؤثر.
(گَ. شُ دَ) (مص ل.) اثر کردن، تأثیر گذاشتن.
(گَ) (اِ.)
۱- کسی که انجام کارها را اداره میکند.
۲- کسی که بازیگران را راهنمایی میکند و نمایشنامهها را به روی صحنه میآورد.
(گُ) (ص فا.) عامل، مأمور.
(گُ) (حامص. اِمر.)۱ - به کار گماشتن (کسی را).
۲- ادارهای که به کار استخدام، ماموریت، ترفیع، انتقال، بازنشستگی و سایر امور مربوط به کارمندان و کارکنان یک سازمان میپردازد، اداره استخدام.
