خسروا گویِ فلک در خَمِ چوگان تو باد
ساحتِ کون و مکان عرصهٔ میدانِ تو باد
زلفِ خاتونِ ظفر شیفتهٔ پرچم توست
دیدهٔ فتحِ ابد عاشقِ جولانِ تو باد
ای که انشاءِ عطارد صفتِ شوکتِ توست
عقل کل چاکرِ طُغراکشِ دیوانِ تو باد
طِیرهٔ جلوهٔ طوبی قدِ چون سروِ تو شد
غیرتِ خُلدِ بَرین ساحتِ بُستانِ تو باد
نه به تنها حَیَوانات و نَباتات و جَماد
هر چه در عالمِ امر است به فرمانِ تو باد
تاگریزان گشتی ای نیلوفری چشم از برم
در غمت از لاغری چون شاخه نیلوفرم
«رهی معیری»
(~. اَ)
۱- (ص مر.) برابر.
۲- (اِ.) تیر کاری که با یک بار انداختن شکار یا دشمن را از پا درمی آورد.
(~. بَ تِ)(ص.) زنی که در زندگی بیش از یک شوهر نکرده باشد.
(~. بَ) (ق مر.) پیوسته، پشت سر هم.
(~. تَ نِ) (ق.) تنها به تنهایی.
(~.) (ص مر.)
۱- متحد در جنگ.
۲- (عا.) یک دست، یکسره.
(~.) (ق.)
۱- با هم، با یکدیگر.
۲- همگی، به کلی.
(یَ یا یِ. دِ) (ص مر.)
۱- متحدالقول، یک زبان.
۲- صمیمی، مخلص.
(~. دَ دِ) (ص مر.) لجوج، خود - رأی.
(ی) (~.) (ص مر.)
۱- صمیمی، خالص.
۲- یک دست، یک نواخت.
۳- آن که پشت و روی وی یکی باشد.
(~. رَ وَ) (ق.) (عا.) پیاپی، پشت سر هم.
(~. زَ) (ق مر.) متفق القول، یک - دل.
(~. زَ) (ص مر.) لقب سام نریمان که اژدهایی را با یک ضربه کشت.
(~.) (ص مر. ق مر.)
۱- همانند.
۲- برابر.
۳- مساوی.
۴- یک نواخت.
(~. سَ) (ص مر. ق مر.)
۱- تمام، همگی.
۲- سراسر.
۳- فوری.
۴- مستقیم.
(~. سَ ر) (ق مر.)
۱- سراسر، از ابتدا تا انتها.
۲- به کلی، تماماً.
کردن (~. کَ دَ) (مص م.) تمام کردن، به اتمام رساندن.
(~. طَ رَ ف) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- از یک جهت، که فقط رعایت یک طرف شده باشد بدون رعایت طرف دیگر.
۲- خیابانی که فقط از یک سوی آن می‌توان رفت.
(~. قَ) (ص مر.) (عا.) بی چیز، تهی دست.
(~. لَ) (ص مر.)
۱- یکپارچه، یکدست.
۲- آن که همیشه بر یک وضع و حالت باشد و تغییر نکند.
(~. نَ) (ق مر.)
۱- یک سان.
۲- یک آوا.
