حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
گوهر به تابناکی و پاکی چو اشک نیست
روشندلی کجاست که داند بهای اشک ؟
«رهی معیری»
(کُ مّ) [ ع. ] (اِ.) آستین. ج. اَکمام.
(کَ) [ په. ]
۱- (ص.) اندک، قلیل.
۲- (ص تف.) کمتر، اقل.
۳- الا، منهای.
۴- کمیاب، نادر.
(کَ. اَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) پست نژاد.
(کَ. بَ عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) فقیر، ندار.
(کَ. دِ) (ص مر.) بی جرأت، ترسو.
(~.) (حامص.) جبن، ترس.
(کَ) (ص.) خجالتی، خجول.
(کَ. زَ دَ)
۱- (مص م.) حقیر شمردن.
۲- (مص ل.) اظهار عجز کردن.
(~. زَ دِ) (ص.) بی دولت، بی اقبال.
(~. زَ) (ص فا.)
۱- کسی که در قمار همیشه می‌بازد.۲ - بی دولت، بی اقبال، سهل - انگار.
۳- پست کننده.
(کَ. ظَ) (حامص.) بی طاقتی، بی - گنجایشی.
(~.) (ص فا.) فروشنده‌ای که جنس را کمتر از وزنی که باید داشته باشد می‌فروشد.
(~.) (حامص.) تقلب در وزن جنس هنگام فروختن.
(~. مَ حَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)
۱- بی اعتبار.
۲- کم توجه، کم لطف.
(کَ. نَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) بی مانند، بی مثل.
(~ُ سú) نقصان، زیان، عیب.
(کَ) (ص مر.)
۱- تنبل.
۲- بی تجربه.
(کُ کُ) (اِ.) ریگ روان.
(کَ. گِ رِ تَ) (مص م.) ناچیز شمردن، حقیر پنداشتن.
(کَ) [ ع. ] (ق.) همچنان، مانند اینکه.
