حُسن تو همیشه در فزون باد
رویت همه ساله لاله‌گون باد
اندر سرِ ما خیالِ عشقت
هر روز که باد در فزون باد
هر سرو که در چمن درآید
در خدمتِ قامتت نگون باد
چشمی که نه فتنهٔ تو باشد
چون گوهرِ اشک غرقِ خون باد
چشمِ تو ز بهرِ دلربایی
در کردنِ سحر ذوفنون باد
هر جا که دلیست در غمِ تو
بی صبر و قرار و بی سکون باد
قَدِّ همه دلبرانِ عالم
پیشِ الفِ قَدَت چو نون باد
هر دل که ز عشقِ توست خالی
از حلقهٔ وصلِ تو برون باد
لعلِ تو که هست جانِ حافظ
دور از لبِ مردمانِ دون باد
خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم
«حافظ»
(کِ) [ تر. ] (اِ.) پاسبانی، نگهبانی.
(کَ ظْ) [ ع. ] (مص م.) فرو خوردن خشم.
(کِ) [ ع. ] (اِ.) جِ کعب.
(کَ عْ) [ ع. ] (اِ.)
۱- بند استخوان، پاشنه پا.
۲- ریشه سوم هر عدد. ج. کعاب.
۳- طاس - بازی نرد.
(کَ بَ تَ) [ ع. ] (اِ.) تثنیه کعب به معنای دو طاس بازی نرد.
(کَ بِ) [ ع. کعبه ] (اِ.)
۱- هر خانه چهارگوشه، غرفه.
۲- خانه خدا، بیت الحرام.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) سطح داخلی دست یا پا که تقریباً گود است. ج. کفوف. ؛ ~ دست خود را بو کردن کنایه از: علم غیب دانستن (بیشتر به صورت استفهام انکاری به کار رود).
(~.) [ ع. ] (مص م.) بازداشتن، منع کردن.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- انبوهی از حباب -های ریز که به هنگام جوشیدن آب در آن به وجود می‌آید.
۲- حباب‌های ریز سفید رنگی که در اثر ترکیب مواد شوینده و آب پدید می‌آید. ؛ ~ به دهان ...
(کَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) فال بین.
(کَ. رَ تَ) (مص م.) دزدیدن، با تردستی ربودن.
(کَ س) [ ع - فا ] (ص مر.) کنایه از: صاحب همتی که به سبب بخشش تهیدست شده.
(کَ کَ دَ) (مص ل.)
۱- تولید کف شدن.
۲- (عا.) عشقی شدن.
(کَ یا کِ) (اِ.) رنج، زحمت، سختی.
(کَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پاداش، جزا.
۲- نظیر، مانند.
(کُ) [ ع. کفاه ] جِ کافی. مردان کامل و فاضل.
(کُ فّ) [ ع. ] (ص.) جِ کافر.
(کَ فّ رِ) [ ع. کفاره ] (اِ.) صدقه، چیزی که با آن گناه را جبران کنند.
(کَ فّ) (ص. اِ.) آن که کفش دوزد و فروشد، کفشدوز.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) آن اندازه روزی و قوت که انسان را بس باشد.
