حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
عجب مدار که نامرد مردی آموزد
از آن خجسته رسوم و از آن ستوده سِیَر
«عنصری»
(بَ نَ یا نِ) [ ع. بهنانه ] (اِ.)
۱- زن خوشروی و نرم گفتار.
۲- زن خوشبوی.
(بَ) (اِ.)
۱- صفه.
۲- ایوان.
۳- کوشک.
۴- بالاخانه.
(بَ هَ) (اِ.) لک و پیس، کک و مک.
(بِ) (اِمر.) به، آبی.
(بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- نیکو، زیبا.
۲- روشن، تابان.
(بِ) (اِ.) پرستار، آن که پس از طی دورههای خاصی اجازه دارد بخشی از وظایف پرستاران را انجام دهد.
(بَ) [ ع. ] (ص.) شادمان، خوشحال.
(بِ زَ) [ په. ] (اِ.) پنج روز آخر سال. به نامهای: اهنود، اشتود، سپنتمد، و هوخشتر، و هیشتوایشت، که مأخوذ از نام پنج فصل گاثهها میباشد. در ایران باستان هر ماه سی روز بودهاست بنابراین به آخر سال یعنی ...
(بَ مِ) [ ع. بهیمه ] (اِ.) چهارپا، ج. بهایم.
(بِ) (ص نسب.) برگزیده، منتخب.
(بِ نِ) (ص نسب.) بهین.
(بِ یَّ) [ ع. بهیّه ] (ص.)
۱- روشن، تابان.
۲- نیکو، زیبا.
۱ - (اِ.) آن چه به وسیله بینی و حس شامه احساس شود.
۲- امید، آرزو.
۳- عطر.
۴- (مص م.) درک کردن، دریافتن.
[ ع. ] (اِ.) در آغاز کنیههای عربی میآید: بوالقاسم، بوالفضل.
(بُ دَ) (مص م.) فهمیدن، پی به موضوعی سرُی بردن.
(گِ رِ تَ) (مص ل.) گندیدن، فاسد شدن.
(بُ) [ انگ. ] (اِ.) نوی مار عظیم الجثه از تیره اژدر ماران. این جانور زنده زا است.
(بَ وّ) [ ع. ] (ص.) دربان، نگهبان.
(بُ) (فعل دعایی از بودن) بُوَد، باشد.
(بَ دِ) [ ع. ] (ص.) ج. بارده.
۱- تندی و تیزی چشم.
۲- تیزی شمشیر.
۳- شتابزدگی.
