حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
صوفی صومعه عالم قدسم لیکن
حالیا دیر مغان است حوالتگاهم
«حافظ»
(بَ) (ق.) بسیاری، به اندازه زیاد.
(بِ) [ په. ] (ص. ق.)زیاد، متعدد، فراوان، دارای کمیت بزرگ نامعلوم.
(بِ) (ق.)
۱- گروهی زیاد.
۲- مقداری زیاد.
(بَ) (اِ.)
۱- فراهم آوردن، تهیه.
۲- رخت سفر.۳ - آمادگی.
۴- تجهیزات.۵ - قصد، ارا د ه.
۶- آماده کردن نیروهای نظامی و مانند آن برای جنگ.
(بَ دَ) (مص م.)
۱- آماده شدن.
۲- قصد کردن.
۳- تدبیر کردن.
۴- سامان دادن.
(بَ دِ) (ص مف.)
۱- سامان داده شده.
۲- آماده، مهیا.
(بَ دَ) (مص ل.) بس کردن.
(بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- گسترده.
۲- گشاد، پهن.
۳- خالص.
۴- ساده، بدون ترکیب.
(بَ) [ ع. ] (ص.) زشت رو.
(بَ) [ ع. ] (ص.) خوشرو، خندان.
(~.) (مص ل.) (ص.) گشاده روی، تازه روی، خوش منش.
(بُ) (اِ.) = پش. فش. بشک: موی گردن اسب، یال.
(بِ) (اِ.) از اتباع خوش، خوش و بش.
(بَ) (اِ.) هر بندی به ویژه بندی که از آهن، برنج و یا نقره که برای قفل کردن صندوق درست کنند.
(بِ) (جمله فعلیه) در موقعی که کسی به دشمنان دین لعنت فرستند، شنوندگان میگویند: بیش باد.
(بَ) (ص.) زرکوب، سیم کوفت.
(بَ رَ) [ ع. ]
۱- (اِمص.) خبر خوش دادن، نوید دادن.
۲- (اِ.) مژده، خبر خوش.
۳- نکویی، جمال.
(بَ شّ) [ ع. ] (اِ.) گشاده روی، خوشروی، خوش منش.
(بَ شَ) [ ع. ] (اِمص.) خوش رویی، سرزندگی.
(بَ عَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از خوردن غذای بدمزه ناخوش شدن.
۲- بی مزه شدن.
