حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
خواهش دل هر چه کمتر شادی جان بیشتر
تا دلی بی آرزو باشد چه غم باشد مرا
«رهی معیری»
(بَ چَ) (اِ.) نیزه کوچک.
(بَ چَ) (اِ.) تیغه شمشیر.
(~. دَ) (مص م.)
۱- دانه چیدن.
۲- برگزیدن.
۳- جمع کردن.
۴- تعطیل کردن، منحل کردن.
(بَ دِ) (حامص.)
۱- دانه از زمین برداشتن.
۲- گرد کردن.
۳- تعطیل کردن.
(بَ رَ) (اِ.) ستاره سهیل.
(~.) (اِ.) نوعی پارچه ضخیم که در خراسان از پشم شتر یا کرک بز با دست بافند و از آن جامه زمستانی دوزند.
(بَ) (ص.) کاستی، کمی.
(بَ مِ) (ق.) علی رغم، برخلاف.
(بَ)(اِمر.) اطراف دهان، پک و پوز.
(بَ رَ کَ) [ ع. برکه ] (مص ل.)
۱- نمو کردن وافزودن.
۲- افزایش.
۳- یمن، خجستگی.
۴- نیکبختی. ج. برکات.
(~. کِ دَ) (مص م.)
۱- بالا کشیدن چیزی.
۲- پیشرفت کردن، بلند مرتبه ساختن.
۳- چین دار کردن.
(~. کِ دِ) (ص مف.)
۱- بالا کشیده، ترقی کرده.
۳- نواخته، پرورده.
۴- ساخته و برپا شده.
(~. کَ نِ)(ق مر.) دست کم، حداقل.
(بِ کِ) [ ع. برکه ] (اِ.) آبگیر، تالاب.
(بَ رَ) (ص نسب. اِمر.) بافتهای از پشم شتر که درویشان از آن کلاه دوزند.
(بَ) (اِ.)
۱- توشه، آذوقه.
۲- اسباب و اثاثیه زندگی.
۳- میل، آرزو.
۴- اسباب و سامان.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- اندامی از گیاه که از جوانههای روی ساقه یا شاخه پدید میآید، بلگ.
۲- واحدی برای کاغذ یا آنچه به صورت کاغذ است، ورق، ورقه.
(~.) (اِمر.) گیاهی از تیره غارها جزو تیرههای نزدیک به آلالهها که به صورت درختچه میباشد.
(بَ گِ) (اِمر.) نوعی از پیکان شبیه برگ بید.
(بَ. زَ دَ) (مص ل.) حقه زدن (در بازی ورق).
