حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم
«حافظ»
(ص ِ) [ ع. ] (اِ.) بینایی.
(طِ) [ ع. ] (ص.) بیهوده، بی فایده. ج. اباطیل.
(طِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پنهان، درون چیزی. ج. بواطن.
۲- حقیقت، اصل.
[ ع. ] (اِ.)
۱- اندازه دو دست که از هم گشوده باشد.
۲- فروشنده.
(عِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- برانگیزنده.
۲- سبب، علت.
(عُ ض ِ) [ فا - ع. ] (ص.) دارای عرضه. مق. بی عرضه.
[ په. ] (اِ.) زمینی که دور آن را دیوار کشیده و در آن میوه یا گل کاشته شدهاست، بوستان. ؛ توی ~ نبودن کنایه از:
۱- متوجه اصل مطلب نبودن.
۲- پخته نبودن.
(غِ وَ) (اِمر.) نوایی در موسیقی قدیم.
(~ِ شَ) (اِمر.) نوایی در موسیقی قدیم.
(~ِ) (اِمر.) یکی از الحان باربدی.
[ په. ] (اِمر.) کسی که نگهبانی و پرورش گلهای باغ را به عهده دارد.
(غَ یا غُ دِ یا دَ) (اِ.) = پاغنده. باغند. پاغند: پنبه حلاجی کرده، پنبه زده شده. غنده و غند نیز گویند.
(چِ) (امصغ.)
۱- باغ کوچک.
۲- زمین کوچکی که در حیاط برای کاشتن گل و درخت و سبزی آماده کنند.
[ ع. ] (اِفا.) سرکش، نافرمان. ج. بغاه.
۱ - (مص مر.) بافتن، نسج.
۲- (اِ.) مجموعه سلولهایی که در شکل و ساختمان شبیه هم میباشند و یک عمل مشترک راانجام م ی دهند؛ مانند بافتهای ماهیچهای.
۳- (ص مف.) بافته شده، بافته.
۴- مجازاً: ساختار و ویژگیهای ...
(تَ) (مص م.)
۱- رشتههای نخ یا پشم را به هم تابیدن.
۲- سخنان دروغ گفتن.
(تِ) (ص مف.)
۱- تابیده شده.
۲- پارچه.
۳- فرش. ؛ ~ نبودن به پای کسی شایسته آن کس نبودن.
(دُ) (اِ) عاقبت، سرانجام.
(فْ) (ص فا.) = بافتکار: بافنده، جولاه، نساج.
(قِ) [ ع. ] (ص.) شکافنده، گشاینده.
